Connect with us

EDITORIAL

Το χαμηλό επίπεδο των δρόμων μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων στην Ελλάδα (4ο μέρος)

Published

on

Οι μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη γνωρίζουν ιδιαίτερη άνθιση και στις μεγάλες διοργανώσεις αποτελούν τα πιο δημοφιλή αγωνίσματα, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Η Ελλάδα αποτελεί την εξαίρεση…

του Γιάννη Δαγκόγλου
προπονητής στίβου

Συνεχίζοντας τις προτάσεις για βελτίωση και εξέλιξη των προπονητών που ασχολούνται με τους δρόμους ημιαντοχής και αντοχής θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και το παράδειγμα των Ισπανών που πριν από αρκετά χρόνια έστειλαν για αρκετούς μήνες μερικούς από τους καλύτερους προπονητές της ομοσπονδίας τους στην Ιταλία για να θητευσούν κοντά στους καλύτερους στο αγώνισμα, Ιταλούς συναδέλφους τους. Αποτέλεσμα: Μετά από μερικά χρόνια οι Ισπανοί ξεπερνούσαν τους «δασκάλους» τους κατακτώντας τα τρία πρώτα μετάλλια σε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα!
Μια ανάλογη επένδυση από την ομοσπονδία μας θα ήταν σίγουρα στην σωστή κατεύθυνση. Όμως αυτό προϋποθέτει στενή συνεργασία με άλλες ομοσπονδίες κάτι που όμως η Ελλάδα δεν έχει επενδύσει τα τελευταία χρόνια.
Φυσικά θα πρέπει να υπάρχουν προπονητές πρόθυμοι να ασχοληθούν με πλήρη απασχόληση στην ομοσπονδία και με διάθεση να απουσιάζουν για μεγάλα διαστήματα για προετοιμασίες στο εξωτερικό θυσιάζοντας άλλες τους ασχολίες ή υποχρεώσεις. Από την άλλη η ομοσπονδία θα πρέπει να τους προσφέρει και την ανάλογη αμοιβή και όχι μηδενικά συμβόλαια με δέλεαρ την απόσπαση από την υπηρεσία τους όπως συμβαίνει τώρα. Επιπλέον θα πρέπει να έχουν συμβάσεις σε βάθος τετραετίας όπως κάνουν άλλες ομοσπονδίες. Όσο διαρκεί δηλαδή ένας Ολυμπιακός κύκλος και κάθε χρόνο θα πρέπει να γίνεται ανάλυση των επιμέρους στόχων που από κοινού θα θέτονται για κάθε σεζόν.

Η δομή της ομοσπονδίας
Ο επανασχεδιασμός της δομής της ομοσπονδίας θα βοηθήσει και σε αλλά δύο σημεία. Στην σωστή κατανομή των αθλητών σε προπονητές που ασχολούνται με υποομάδες αθλητών, και την κατεύθυνση των αθλητών να βελτιώνονται συνεχώς για να ασχοληθούν τελικά με το αγώνισμα στο οποίο έχουν τις περισσότερες πιθανότητες διάκρισης.
Όσο αναφορά το πρώτο, στον σωματειακό αθλητισμό ένας προπονητής σωματείου μπορεί να γυμνάζει αθλητές αλμάτων δρόμων αλλά και ρίψεων αλλά αν θέλουμε να μιλάμε για υψηλό αθλητισμό και για αθλητές που ενδιαφέρουν την ομοσπονδία τότε οι προπονητές πρέπει να ασχολούνται με περιορισμένο αριθμό αθλητών και με συγκεκριμένη ομάδα αγωνισμάτων όπως οι δρόμοι ημιαντοχής (800-1500-3000). Οι απαιτήσεις των αθλητών υψηλού επιπέδου είναι τόσο μεγάλες που θα είναι αδύνατο να έρθουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Στο δεύτερο σημείο που αφορά την επιλογή του κατάλληλου αγωνίσματος για τον αθλητή είναι κάτι που ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει κάνει η ομοσπονδία ίσως γιατί ποτέ δεν είχε τομείς δρόμων αντοχής και μαραθωνίου. Ένα αθλητής που τρέχει για παράδειγμα τα 800 μέτρα σε χρόνο 1:50 στην Ελλάδα τον θεωρούμε κλασσικό 800αρη αλλά αν δεν έχει μια βασική ταχύτητα (και αυτή είναι το ατομικό του ρεκόρ στα 400 μέτρα αξιόλογο π.χ. 48 δευτερόλεπτα) δεν έχει περιθώρια βελτίωσης στο συγκεκριμένο αγώνισμα.
Για παράδειγμα ο μεγάλος Γιούρι Μπορζακόφσκι πρώτος στους Ολυμπιακούς της Αθήνας στα 800 μέτρα έτρεχε τα 400μ. σε 46.30 από βατήρα! Από τη στιγμή που δεν δείχνει ο αθλητής να διαθέτει την απαραίτητη ταχύτητα γρήγορα πρέπει να τον κατευθύνουμε να ανέβει απόσταση στα 1500μ., 3000μ., 5000μ. μέχρι να δούμε ποτέ και που μπορεί να έχει τις περισσότερες πιθανότητες διάκρισης.
Εδώ έχει ρόλο η ομοσπονδία για να παρέμβει και να συνεργαστεί με τον προπονητή του αθλητή με στόχο να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Κάτι ανάλογο βέβαια θα μπορούσε να γίνει και από ταχύτητες για τις μικρότερες αποστάσεις, αυτές της ημιαντοχής από αθλητές 200μ. και 400μ. που δεν δείχνουν να έχουν την ταχύτητα για να βελτιωθούν άλλο στα αγωνίσματα αυτά. Παραδείγματα από το εξωτερικό πολλά ο Ισπανός Αμπέλ Αντόν, νικητής στο μαραθώνιο του παγκόσμιου πρωταθλήματος της Αθήνας το 1997. Υπήρξε στα εφηβικά του χρόνια αθλητής των 1500μ. και 5000μ.! Αλλά και ο χρυσός Ολυμπιονίκης της Αθήνας στον μαραθώνιο δρόμο Στέφανο Μπαλντινι έτρεχε μέχρι τα εφηβικά του χρόνια στα 3.000μ. και 5.000μ. για να ανέβει στη συνέχεια σιγά σιγά σε αποστάσεις μεγαλύτερες, να κερδίσει πρώτα το παγκόσμιο πρωτάθλημα ημιμαραθωνιου και να φτάσει να στεφτεί χρυσός Ολυμπιονίκης στην Αθήνα στον μαραθώνιο!

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/