Έλαχε στην Τασούλα Κελεσίδου ο κλήρος να ξαναστήσει από την αρχή το οικοδόμημα του στίβου. Δυστυχώς ο ΣΕΓΑΣ τα τελευταία χρόνια έχασε το ρόλο και το στόχο. Οι επικεφαλείς του συμπεριφέρθηκαν ώς να διεύθυναν ομοσπονδία δρομικου κινήματος ή μαζικού αθλητισμού…
του Θοδωρή Σαλαντή
Έμειναν καμιά δεκαριά αθλητές που με την τρέλα των προπονητών τους κυνηγούσαν το όνειρο. Με μηδέν οδοιπορικά και οικονομική βοήθεια και για τους μεν και για τους δε. Ψίχουλα! Και αυτά στην κορυφή. Πιο κάτω χαμός! Τα σωματεία στο βωμό της επιβίωσης άνοιξαν τις πόρτες και εισέπρατταν εικοσάρικα, έγιναν φορείς μαζικού αθλητισμού. Τους ελάχιστους αθλητικούς χώρους γέμιζαν πια μικρά παιδιά ακολουθούμενα από μαμάδες που αντί να τα παρκάρουν σε παιδότοπους τα έστελναν στάδιο…
Και άντε μέσα σε αυτό το συνοθύλευμα να διακρίνεις και να αναδειξεις τους αυριανούς πρωταθλητές. Κάτι ήρωες προπονητές Σωματείων προσπαθούσαν να κάνουν τη δουλειά τους εγκαταλειμμένοι από όλους και από όλα. Μισθοί εξευτελιστικοί, και η μάχη πια των προπονητών ήταν μία και μόνη. Να καταφέρουν να πάρουν την πολυπόθητη απόσπαση…
Και ο βεζίρης τι έκανε; Αυτός ντε που διαχειριζόταν 10 και, εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Είχε το μυαλό του στην οργάνωση του Μαραθωνίου για να εισπράξει και από κει εκατομμύρια, στα Run Greece και στις παρεμφερείς αθλητικές διοργανώσεις. Πού να βρεθεί χρόνος να κοιτάξουμε το στίβο σε κορυφή και βάση; Σιγά μην έσπαζε το κεφάλι του για να φτιάξει αθλητικούς χώρους ή να πληρώσει σωματειακούς προπονητές. Η καραμέλα πανεύκολη «αυτά είναι δουλειά της πολιτείας»! Και φτάσαμε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου να έχουμε αγωνίσματα γυμνά από συμμετοχες και με επιδόσεις περασμένων δεκαετιών.
Μη φαντάζεστε βέβαια ότι ιδρώνει το αυτί κανενός! Για παραίτηση ούτε λόγος! Με ύφος χιλίων Καρδιναλίων κυκλοφορούσαν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας κάτι περιβόητοι τεχνικοί σύμβουλοι αντί να κρυφτούν την ώρα πού στον τελικό του άλματος σε ύψος μοιράστηκαν μόνο δύο μετάλλια καθώς δεν υπήρχε τρίτος! Ντράπηκα εγώ μόλις το είδα. Αυτοί;
Με αυτά και με αυτά πέρασαν 23 χρόνια! Η μεγάλη βάση ανάπτυξης που είχε δοθεί από το σχεδιασμό της δεκαετίας του 90 σταμάτησε να αποδίδει. Η μηχανή λοιπόν πρέπει να ξαναπάρει μπροστά. Ο ελληνικός στίβος δεν έχει περιθώρια για νέα λάθη πρέπει να ξαναστηθεί από την αρχή. Έφτασε η ώρα για ένα νέο σχεδιασμό που θα σέβεται τον αθλητή τον προπονητή και το σωματείο. Που θα επιβραβεύει τους καλύτερους και θα αποβάλλει τους χειρότερους. Που θα μοιράσει πραγματικά χρήματα και όχι ψιχουλα, στους εργάτες του αθλητισμού, προπονητές και αθλητές. Πού θα βρει σε συνεργασία με την πολιτεία και θα δημιουργήσει αθλητικούς χώρους για κλειστό και ανοιχτό στίβο. Που θα ξανά διοργανώσει μεγάλα μίτινγκ στην Ελλάδα αλλά και διεθνείς αγώνες για να τονώσει το ενδιαφέρον. Που θα ενώσει τον κόσμο του στίβου, θα τον κάνει υπερήφανο διότι ακριβώς θα εργάζεται και θα υπηρετεί τον βασιλιά όλου του αθλητισμού. Που θα συντρίψει τις παρέες που κοιτάζουν την πάρτη τους αδιαφορώντας για την ανάπτυξη…
Ευτυχώς η Μεγάλη αλλαγή που έρχεται σε λιγότερο από ένα μήνα δίνει προσδοκίες. Οι κουρασμένοι και χορτασμένοι αποχωρούν! Δεν μπορούν και δεν είναι ικανοί να βάλουν το στίβο σε μία νέα εποχή. Το Κάλεσμα της Τασούλας Κελεσίδου, αυτή η Οικουμενική έκκληση για τη Σωτηρία του αθλητισμού μας δεν πρέπει να αφήσει κανέναν αδιάφορο. Και αν κάποιος προσπαθήσει να σας πεισει οτι αυτοι που φεύγουν έκαναν έργο τρίψτε του στα μούτρα τα αποτελέσματα του πρωταθλήματος. Για να καταλάβει ότι Φεύγοντας άφησαν τον βασιλιά γυμνό…
