Η χρονιά που ο Βασίλης Σεβαστής αναλάμβανε την ηγεσία στον ΣΕΓΑΣ το 1997 ήταν σημαντική και για μένα καθώς δημιούργησα οικογένεια.
του Θοδωρή Σαλαντή
Η κόρη μου πήγε νήπιο, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πέρασε στο πανεπιστήμιο. Έφυγε να σπουδάσει. Ολοκλήρωσε τις σπουδές στην Νομική και αρχίζει να κάνει τα πρώτα βήματα στον επαγγελματικό της χώρο.
Σε όλες αυτές τις φάσεις όλα γύρω μας άλλαζαν. Πρωθυπουργοί, χώρα, οικονομία οι άνθρωποι! Ακόμη και εμείς οι ίδιοι. Φαντάζομαι τις αλλαγές που έχουν επέλθει στην ζωή όλων εσας που διαβάζετε το σχόλιο. Ο Βασίλης Σεβαστής παρέμενε όμως αταλάντευτος στην ηγεσία της ομοσπονδίας απλά μετακινώντας ως πιόνια στο σκάκι της διοίκησης ανθρώπους του, με τον ίδιο στον ηγετικό πάντα ρόλο.
Ε, κάπου σε όλα αυτά μπαίνουν στην μέση και οι κανόνες της ηθικής. Της αδιαπραγμάτευτης πολιτικής ηθικής και ορθότητας. Ο σπουδαίος άνδρας ξέρει πότε πρέπει να πει ΦΤΑΝΕΙ. Την διάθεση προσφοράς ως ηγήτωρ, σε ένα χώρο δεν την χαρακτηρίζει η αιωνιότητα αλλά η μεταδοτικότητα. Το Δημιουργώ και Δίνομαι ως υπηρέτης Δημόσιας θέσης πρέπει να το περνάμε στους συνεργάτες μας και να τους αφήνουμε να συνεχίσουν το έργο μας. Η προσφορά μας μπορεί βεβαιως να συνεχίσει αμετάβλητη από ένα άλλο πόστο στην προκειμένη περίπτωση ακόμη και του φιλάθλου.
Διότι δεν προσβάλλει η καρεκλοκενταυρική προσέγγιση μόνο τον ηγέτη, στην προκειμένη περίπτωση του ΣΕΓΑΣ, τον Βασίλη Σεβαστή. Θίγει τους άμεσους συνεργάτες του, καθώς δεν διακρίνει κανέναν ως ικανό να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο μέσα στα τόσα χρόνια. Ακόμη και τώρα, που θεσμικά δεν μπορεί να θέσει υποψηφιότητα, προσπαθεί να καθορίσει το μέλλον και το δηλώνει δημόσια. Οποία προσβολή για αυτόν που θα δεχθεί και θα τον προτείνει ως υποψήφιο.
Προσέξτε και δεν λέω ότι ο Σεβαστής έμεινε τόσα χρόνια και θέλει να συνεχίσει διότι έχει άλλους λόγους ή συμφέροντα. Στέκομαι μόνο στην ανιδιοτελή προσφορά του. Εδώ αδικεί καταφωρα τον εαυτό του και είναι ο λόγος που πρέπει να του πει κάποιος από εκείνους που συναναστρέφεται, οι άμεσοι συνεργάτες του, το ΦΤΑΝΕΙ. Η αιωνιότητα δεν θέλει χρόνο, αρκεί μια ημέρα να την αναδείξει ή να την καταστρέψει.
Ευτυχώς μέσα σε αυτό το περιβάλλον βρέθηκε η Κελεσίδου. Πλέον η μορφή που προσλαμβάνει η υποψηφιότητα της, για την προεδρία του ΣΕΓΑΣ παίρνει κινηματικό χαρακτήρα. Το ΦΤΑΝΕΙ ήρθε από τους πλέον κατάλληλους στην προκειμένη περίπτωση από λαμπρούς αθλητές και αθλήτριες.
Αλλά και τα σωματεία όλης της χώρας έχουν αρχίσει να βγαίνουν για πρώτη φορά σε προεκλογική περίοδο με δημόσιες αναφορές και καθημερινά στηρίζουν την υποψηφιότητα της Τασούλας. Μιλάμε για σωματεία που ήταν κολώνες της διοίκησης Σεβαστή για δεκαετίες και τώρα φεύγουν. Οι πληροφορίες δε, αναφέρουν οτι περισσότερα από 100 έχουν ήδη «ψηφίσει» και βρίσκονται στο πλευρό της Κελεσίδου και της Αναγγενησης.
Οι Ολυμπιονίκες και πρωταθλητές ξεχύθηκαν αυτοβούλως σαν χείμαρρος για να ηγηθούν, επιτέλους, του χώρου που υπηρέτησαν και γνωρίζουν. Βγήκαν μπροστά στο πλευρό της Κελεσίδου και βλέπουν ότι για πρώτη φορά φτανει η στιγμή που θα διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο στην ανάπτυξη του αθλήματος τους.
Ουδέποτε εώς σήμερα είχε η διοίκηση Σεβαστή καλέσει αθλητές να μετάσχουν μετά την λήξη της σταδιοδρομίας τους στα κοινά της ομοσπονδίας. Προφανώς και στην πλέον επιεική εκδοχή, δεν περίσσευαν οι καρέκλες ή δεν τους θεωρούσε ικανούς για κάτι τέτοιο.
Ένα επίσης σημαντικό κομμάτι για όλους εμάς που πονάμε το στίβο, είναι και οι σχέσεις του προέδρου του ΣΕΓΑΣ με την πολιτεία και τον …προϊστάμενο υπουργό. Θα καθορίζουν εν πολλοίς και την ομαλή ανάπτυξη του αθλήματος. Πως θα μπορέσει για παραδειγμα η ομάδα Σεβαστή να συνεργαστεί με τον Αυγενάκη όταν ο ίδιος τον έχει αποκαλέσει… Ασλανίδη. Εκτός αν κάποιοι θέλουν να θυσιασουν τον στίβο στην ανάδειξη των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και προσωπικών φιλοδοξιών. Αντίθετα η υποψηφιότητα της Κελεσίδου αγκαλιάσθηκε ήδη από την πολιτεία με σεβασμό.
Σε λιγότερο από εναμισι μήνα οι εκλογές θα κρίνουν τα επόμενα χρόνια. Οι ευθύνες είναι μπροστά σε όλους και για όλους. Ας τελειώσουν οι μικροπολιτικές και οι προσωπικές στρατηγικές για το καλό του ελληνικού στίβου.
