Μαγαζιά και παραμάγαζα επισήμως. Με διαχείριση δισεκατομμυρίων. Δεν χρειάστηκε παρά ένας υφυπουργός αθλητισμού με αυταπάρνηση και θέληση για να αποδείξει ότι ο περιβόητος ερασιτεχνικός αθλητισμός είχε μεταμορφωθεί πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, σε ένα στόμιο πηγαδιού, μια μαύρη τρύπα που ρουφούσε ανέξοδα και αχόρταγα δεκάδες δισεκατομμύρια των Ελλήνων φορολογουμένων.
του Θοδωρή Σαλαντή
Αυτό που όλοι τόσα χρόνια γνωρίζαμε, συζητούσαμε, αλλά ουδέποτε μπορέσαμε να αποδείξουμε, το κατόρθωσε επιτέλους το ελληνικό κράτος και η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τον υφυπουργό Λευτέρη Αυγενάκη. Το μητρώο των συλλόγων άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Η τοξικότητα που δημιουργήθηκε επί σειρά ετών επιβλήθηκε από τις περισσότερες ηγεσίες των ελληνικών ομοσπονδιών και διαχύθηκε κάθετα στην δομή του οργανωμένου αθλητικού κινήματος. Η ιδιοτέλεια και τα συμφέροντα μιας συντριπτικής πλειοψηφίας παραγόντων αναπτύχθηκαν μέσα σε ένα άρρωστο καθεστώς που είχε κλείσει σαν στρείδι για να προφυλάξει κεκτημένα.
Ακρογωνιαίος λίθος τα σωματεία. Η πλειοψηφία των οποίων έγινε έρμαιο στα χέρια και τις ορέξεις των φυσικών τους προϊσταμένων, που ήταν οι διοικήσεις των ομοσπονδιών. Υπήρχαν βέβαια και σωματεία πρωταγωνιστές σε όλο αυτό το βιτριολικό καθεστώς, δεν υπήρξαν όλοι θύματα. Οι τοξικοί παλιάτσοι του αθλητισμού μας, όπως αποδεικνύεται χρησιμοποίησαν κάθε μέσο, έγιναν πρόεδροι και διατήρησαν δεκαετίες τις θέσεις τους με νύχια και με δόντια, καταστρατηγώντας κάθε πνεύμα και συνθήκη Δημοκρατίας.
Καταπάτησαν κάθε αξιοπρέπεια των υφισταμένων τους δομών και προσώπων. Κομπορρημονούσαν και κάγχαζαν κάθε τετραετία «εγω έχω τα σωματεία στο τσεπάκι μου», αντίληψη πρωτοφανής αλλά χτισμένη στην ανοργανωσιά του ελληνικού κράτους που τους παρέδωσε την ανάπτυξη του αθλητισμού εν λευκώ. Φέουδο και λάφυρο. Με έπαθλο το κρατικό χρήμα το οποίο μοίραζαν κατά το δοκούν οι πρόεδροι των ομοσπονδιών στους αρεστούς, τους «δικούς μας» αλλά και στους εύκαμπτους χαρακτήρες. Και έβγαιναν σε κάθε εκλογές με ποσοστά άνω του 90%.
Σε αυτό το χορό άρχισαν να στροβιλίζονταν σχεδόν όλοι. Η έλλειψη ελέγχου από την πολιτεία φούσκωνε ακόμη περισσότερο την αίσθηση του ακαταδίωκτου, που κυριαρχούσε. Μόνο που κάποτε, έρχεται η ώρα! Και τώρα προφανώς ο εισαγγελέας έχει το λόγο.
Αν έως τις 11 του μηνός Δεκεμβρίου τα σωματεία δεν προσκομίσουν τα στοιχεία που τους ζητά το υφυπουργείο αθλητισμού για την αναγνώριση και όλα τα έγγραφα που απαιτούνται για να δικαιολογήσουν πως εισέπρατταν τόσα χρόνια επιχορηγήσεις, είναι μονόδρομος η συνδρομή της Δικαιοσύνης. Ποιος και γιατί να φοβηθεί αν λειτουργούσε σύννομα και με οσα το καταστατικό του προέβλεπε. Αν είχε ισολογισμούς, απολογισμούς, προπονητές εγγεγραμμένους και συνέβαλε στην ανάπτυξη του αθλητισμού βεβαίως να αναγνωρισθεί, να χρηματοδοτηθεί και μάλιστα με ποσό ρεκόρ, όπως είπε χθες και ο υφυπουργός αθλητισμού.
Δεν μπορεί όμως να μείνουν ατιμώρητοι όλοι εκείνοι που έχτισαν μαγαζάκια σε όλη την χώρα, υπο την βιτρίνα αθλητικού σωματείου και λυμαίνονταν το ελληνικό κράτος. Αυτοί που χρησιμοποιούσαν δωρεάν τους κρατικούς αθλητικούς χώρους είτε της ΓΓΑ, είτε των δήμων και περιφερειών για να εισπράττουν ιδιωτικώς υπό το σύνθημα της ανάπτυξης του αθλητισμού χρήματα και ταυτόχρονα να απλώνουν το χέρι για την κρατική επιχορήγηση μέσω της οικείας ομοσπονδίας.
Και πολύ περισσότερο ατιμώρητοι δεν μπορεί να μείνουν οι φυσικοί τους προϊστάμενοι, στην ουσία τα μέλη των διοικήσεων των ομοσπονδιών που έπρεπε να ελέγχουν την δουλειά και την προσφορά του κάθε σωματείου. Αφήστε που ο νέος αθλητικός νόμος είναι εξαιρετικά σαφής. Στις εκλογές ενώσεων και ομοσπονδιών, αν κάποιο διοικητικό συμβούλιο επιχειρήσει να παραπλανήσει με ψευδή και λανθασμένα στοιχεία την ΓΓΑ κατά την προκήρυξη των εκλογών αποκλείεται από τις εκλογές, και θα φέρει και ποινική ευθύνη. Η παραπλάνηση αφορά είτε στην συμμετοχή από σωματεία που δεν έχουν δικαίωμα ψήφου είτε με υποψηφίους παρανόμως μετέχοντες στα ψηφοδέλτια.
Όπως γίνεται κατανοητό οι εκλογές θα πάνε πίσω. Και μάλλον θα πρέπει να αρχίσουν να αναζητούνται οι άνθρωποι που θα οδηγήσουν μέσω πρωτοδικείου τις ομοσπονδίες στην διαδικασία. Καλημέρα σας.
