Μετά τη δεύτερη συνεχόμενη ήττα της και μάλιστα μέσα στο άλλοτε απόρθητο «οχυρό» του Όλντ Τράφορντ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Ντέιβιντ Μόις διέρχεται τη μεγαλύτερη αγωνιστική κρίση της σύγχρονης ιστορίας της. Αλήθεια όμως, τι φταίει;
του Νίκου Κούδα
[email protected]
Οι ελαφρές αποδοκιμασίες από μερίδα οπαδών προς το πρόσωπο του Σκωτσέζου αντικαταστάτη του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, λίγο μετά το σφύριγμα της λήξης της νέας αποκαρδιωτικής ήττας από τη Νιούκαστλ είπαν μόνο τη μισή ιστορία. Ακόμη πιο ανησυχητικό ήταν το γεγονός ότι οι κερκίδες στο «Θέατρο των Ονείρων» είχαν ήδη αρχίσει να αδειάζουν, αρκετή ώρα πριν ο διαιτητής σφυρίξει για τελευταία φορά…
Κάτι τέτοιο δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί επί εποχής «Φέργκι», όταν τα τελευταία λεπτά του οποιουδήποτε αγώνα θεωρούνταν ιδανική στιγμή για να ανατραπεί το οποιοδήποτε αρνητικό αποτέλεσμα, δείγμα της «ποτέ μη λες ποτέ» νοοτροπίας που ο Σερ Άλεξ κατάφερνε να εμφυσήσει στους ποδοσφαιριστές του. Σύμφωνα, όμως, με την εικόνα της Γιουνάιτεντ στις τελευταίες της εμφανίσεις, εκείνο που δείχνει να λείπει πια από τους παίκτες του Μόις είναι αυτή ακριβώς η ακατανίκητη αύρα του παρελθόντος και η διάθεση για μάχη μέχρις εσχάτων. Κι όμως, αυτοί οι παίκτες είναι οι ίδιοι που τον περασμένο Μάιο στέφθηκαν πρωταθλητές Αγγλίας για 20η φορά στην ιστορία του συλλόγου! Τι μπορεί, λοιπόν, να άλλαξε τόσο δραματικά μέσα σε 200 ημέρες;
Με τη γλώσσα των αριθμών
Η στυγνή αλήθεια των αριθμών λέει ότι οι «κόκκινοι διάβολοι» βρίσκονται στην 9η θέση της βαθμολογίας με 22 βαθμούς, απέχοντας 13 ολόκληρους βαθμούς από την πρωτοπόρο Άρσεναλ και 7 από την τέταρτη συμπολίτισσα Σίτι (η τελευταία φορά που η Γιουνάιτεντ τερμάτισε εκτός τετράδας ήταν το μακρινό 1991), έχοντας ήδη υποστεί 5 ήττες (οι 3 εντός έδρας), δηλαδή όσες είχαν σε ολόκληρη την περσινή σεζόν! Επιπλέον, έχασαν δύο συνεχόμενα εντός έδρας παιχνίδια για πρώτη φορά από τον Δεκέμβριο του 2001 (Τσέλσι 0-3 και Γουέστ Χαμ 0-1), ενώ κατάφεραν παράλληλα να «χαλάσουν» αήττητες παραδόσεις που κρατούσαν ολόκληρες δεκαετίες: η Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον είχε να κερδίσει στο Όλντ Τράφορντ 35 χρόνια, η Έβερτον 21 χρόνια και η Νιούκαστλ 41! Πάντως παρά την κακή της σεζόν το 2001-2002, η ομάδα του Φέργκιουσον είχε τερματίσει άνετα στην 3η θέση, μόλις 3 βαθμούς πίσω από τη δεύτερη Λίβερπουλ. Φέτος, ακόμη και το πλασάρισμα στην τετράδα μοιάζει -για την ώρα- κάθε άλλο παρά αυτονόητο…
Κι όμως, το πρόβλημα δεν φαίνεται να είναι ο επίλεκτος του ίδιου του «Φέργκι», Ντέιβιντ Μόις, καθώς βάσει της στατιστικής στα 22 πρώτα παιχνίδια του στον πάγκο της Γιουνάιτεντ, ο «εκλεκτός» (όπως τον βάφτισε η κερκίδα των φανατικών του Στρέτφορντ Έντ) μετράει 11 νίκες, 6 ισοπαλίες και μόλις 5 ήττες. Είναι ενδιαφέρον ότι το ρεκόρ του είναι καλύτερο εν συγκρίσει με εκείνο του θρυλικού προκατόχου του, ο οποίος το 1986 είχε στον ίδιο αριθμό αγώνων ρεκόρ 9 νίκες, 7 ισοπαλίες και 6 ήττες! Βέβαια, η ειδοποιός διαφορά είναι ότι ο Σερ Άλεξ είχε αναλάβει μία ομάδα που βολόδερνε στη μέση του βαθμολογικού πίνακα, ενώ ο Μόις πήρε τα ηνία των πρωταθλητών Αγγλίας. Εν τούτοις, ο πρώην τεχνικός της Έβερτον μοιάζει να πληρώνει εκτός από τη δική του -δικαιολογημένη- απειρία στον χειρισμό ενός τόσο μεγάλου «καραβιού», και κάποιες από τις «αμαρτίες» που του άφησε ως κληρονομιά ο προκάτοχός του: και πιο συγκεκριμένα τα εμφανέστατα κενά στην κεντρική γραμμή της ομάδας.
Τα λάθη του Μόις και ο παράγοντας “Φέργκιουον”
Αν και ο Φέργκιουσον είχε δηλώσει μετά τους δύο χαμένους τελικούς με τη Μπαρτσελόνα ότι είχε εντοπίσει τι φταίει και θα το διόρθωνε άμεσα, ουσιαστικά δεν έκανε τίποτα, εκτός από τη μαεστρική (αλλά περιορισμένης χρονικά διάρκειας) κίνηση να επαναφέρει στη δράση τον Πολ Σκόουλς. Επί της ουσίας, όμως, ο Φέργκιουσον απλά έκρυβε επιμελώς τη… σκόνη κάτω από το χαλί, επιλέγοντας να στηριχθεί στους φιλότιμους Μάικλ Κάρικ και Φιλ Τζόουνς, στον συγκινητικό αλλά 39χρονο Ράιαν Γκιγκς, στον προβληματικό Άντερσον και στον δυστυχώς «λίγο» Τομ Κλέβερλι. Η βεβιασμένη κίνηση της μεταγραφής του Μαρουάν Φελαϊνί από την Έβερτον, το τελευταίο κυριολεκτικά λεπτό της μεταγραφικής περιόδου (και για περισσότερα χρήματα από το κανονικό) ήταν ενδεικτική του πανικού που κατέλαβε τον Μόις, αλλά και τον απειρότατο εκτελεστικό διευθυντή, Εντ Γούντγουορντ. Άλλη μία κακή συγκυρία για τον 50χρονο προπονητή, ο οποίος βρέθηκε εν μέσω του πελάγους χωρίς τη στιβαρή στήριξη και τη συσσωρευμένη εμπειρία των ποδοσφαιρικών αγορών του εκτελεστικού διευθυντή Ντέιβιντ Γκιλ, του επί 16 έτη έμπιστου βοηθού του Σερ Άλεξ, ο οποίος επίσης αποχώρησε το περασμένο καλοκαίρι.
Από την άλλη πλευρά, στα λάθη του Μόις, καταλογίζεται η επιλογή του να απομακρύνει ολόκληρο το εξαιρετικά επιτυχημένο τεχνικό τιμ του Φέργκιουσον, προκειμένου να φέρει τους δικούς του συνεργάτες από το Γκούντισον Παρκ. Ενώ όμως είναι αναμφίβολα λογικό και ανθρώπινο να προτιμάς αυτούς που γνωρίζεις και εμπιστεύεσαι χρόνια, παρόλα αυτά ο Μόις θα μπορούσε να κρατήσει κάποια από τα παλιά και «μπαρουτοκαπνισμένα» στελέχη του Φέργκι, για να επιτύχει μία πιο ομαλή μετάβαση στη σκληρή και απείρως απαιτητικότερη καθημερινότητα των πρωταθλητών Αγγλίας. Ο συμβουλευτικός ρόλος του Φέργκιουσον προς τον Μόις θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος, καθώς ο τελευταίος ήταν το «πουλέν» και ο αγαπημένος φοιτητής του Σερ στην εθνική προπονητική ακαδημία της Σκοτίας. Φυσικά η πρόσληψή του Μόις αποτέλεσε προσωπική επιλογή και εισήγηση του Φέργκιουσον, με τον 71χρονο να διατηρεί ρόλο μέντορα προς τον μαθητευόμενό του, όπως ακριβώς είχε κάνει για εκείνον ο έτερος Σκοτσέζος τεχνικός της ομάδας, ο θρυλικός Σερ Ματ Μπάσμπι, στα πρώτα του βήματα στο «Θέατρο των Ονείρων». Όμως, η βαριά σκιά του Φέργκιουσον είναι ένα από τα ζητήματα που ο Μόις θα πρέπει να επιλύσει από μόνος του, αν θέλει να αφήσει το προσωπικό του στίγμα σε αυτή την τεράστια ομάδα.
Ξεσκαρτάρισμα τον Ιανουάριο
Όσο δύσκολη κι αν φαίνεται πάντως η τωρινή κατάσταση, ο Μόις έχει δείξει αρκετά ενθαρρυντικά δείγματα στη μέχρι τώρα δουλειά του, όπως για παράδειγμα το αήττητο σερί των 12 αγώνων που «έτρεξε» μετά την ήττα από τη Γουέστ Μπρομ τον Σεπτέμβριο μέχρι το ματς με την (παλιά του αγάπη) Έβερτον, αλλά και η εντυπωσιακή ευρωπαϊκή πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπου εξασφάλισε ήδη την πρόκριση για την επόμενη φάση, ανεξαρτήτως του αυριανού αποτελέσματος με τη Σαχτάρ στο Μάντσεστερ. Στον 50χρονο πιστώνεται φυσικά και ο διπλωματικός θρίαμβος της διατήρησης του Γουέιν Ρούνεϊ στην ομάδα, παρά το θυελλώδες σίριαλ του καλοκαιριού. Ήδη μάλιστα ο Μόις έχει αρχίσει να καταστρώνει τα σχέδιά του για το μεταγραφικό παζάρι του Ιανουαρίου, όντας παράλληλα αποφασισμένος να προχωρήσει σε ένα γενναίο ξεσκαρτάρισμα του -ομολογουμένως μέτριου- υλικού του. Τα ονόματα των απογοητευτικών Άσλεϊ Γιανγκ, Άντερσον, Νάνι και Αντόνιο Βαλέντσια βρίσκονται ήδη στο τραπέζι προς αποχώρηση, χωρίς να αποκλείονται και άλλες εκπλήξεις ενόψει της ριζικής και εκ βάθρων ανανέωσης που είναι εμφανές ότι χρειάζονται επειγόντως οι «διάβολοι». Άλλωστε, ο κορεσμός και η φυσιολογική φθορά που έχει επέλθει στους μεγαλύτερους σε ηλικία σταρ, όπως οι Πατρίς Εβρά, Ρίο Φέρντιναντ και Νεμάνια Βίντιτς συμπαρασύρει και τους νεότερους σε ένα καθοδικό σπιράλ παρακμής, ενώ και οι μέτριοι παίκτες που χάρη στην αύρα του Φέργκιουσον απέδιδαν καθ’ υπέρβαση της πραγματικής τους αξίας, δείχνουν τώρα το αληθινό τους -ρηχό ομολογουμένως- βάθος. Σύμφωνα με τον Τζόνι Έβανς «Υπάρχει θέμα ψυχολογίας και έλλειψης αυτοπεποίθησης στην ομάδα». Δεν θα μπορούσε να το θέσει σωστότερα.
Ήρθε το τέλος εποχής
Πρόκειται λοιπόν για ένα τέλος εποχής, για την ολοκλήρωση ενός λαμπρού κύκλου, όπως συνέβη τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν του παγκόσμιου ποδοσφαίρου ή είναι απλά μία παροδική κρίση που θα ξεπεραστεί; Άλλωστε, το DNA αυτής της ομάδας έχει εμποτιστεί εδώ και δεκαετίες με την ικανότητα της ανατροπής ακόμη και των πιο δύσκολων φαινομενικά καταστάσεων, απόρροια του «μαγικού ραβδιού» κάποιου συγκεκριμένου κυρίου από τη Γλασκόβη. Η ρήση των Αμερικανών «Ποτέ μην υποτιμάς την καρδιά του πρωταθλητή» εξακολουθεί να παραμένει επίκαιρη, ενώ όσοι ξέγραψαν πρόωρα τη Γιουνάιτεντ στο παρελθόν, τελικά το πλήρωσαν. Πάντως, φέτος τουλάχιστον, το πρωτάθλημα μοιάζει να αποτελεί χαμένη υπόθεση για τους «κόκκινους διαβόλους», όχι τόσο λόγω της βαθμολογικής διαφοράς (έχουν καλυφθεί πολύ μεγαλύτερες), όσο κυρίως για την έλλειψη πνεύματος που παρουσιάζουν. Ως γνωστόν όμως, ο αθλητισμός είναι 40% ικανότητα και 60% ψυχολογία και η σεζόν βρίσκεται ακόμη στην αρχή της, με αρκετά περιθώρια βελτίωσης ή… κατάρρευσης για όλες τις διεκδικήτριες. Άλλωστε, καμία ομάδα δεν κέρδισε ποτέ πρωτάθλημα από τον Δεκέμβριο…
Όπως είχε δηλώσει ο Φέργκιουσον το καλοκαίρι, στον αποχαιρετιστήριο λόγο του προς το κοινό του Όλντ Τράφορντ, «Η δουλειά σας τώρα είναι να σταθείτε στο πλάι του νέου σας προπονητή». Το θερμό χειροκρότημα των οπαδών στο Στρέτφορντ ‘Εντ προς τον Μόις, την ώρα που περνούσε από μπροστά τους στο τέλος του αγώνα με τη Νιουκάστλ, έδειξε ότι τα λόγια του Σερ Άλεξ έπιασαν τόπο…
