Ο αγώνας της ζωής της

Η Νάντια Κάσαντεϊ είναι μια υπεραθλήτρια. Αγωνίζεται στο έπταθλο εκπροσωπώντας τη Σουηδία, με ιδιαίτερη επιτυχία. Μέχρι που τον Οκτώβριο ο καρκίνος, την ανάγκασε να αλλάξει… στίβο και να δίνει πλέον τη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.

του Θανάση Νικολάου
[email protected]
follow me @ThanNikolaou

Γεννημένη πριν από 30 χρόνια, στις 3 Απριλίου 1983, η Κάσαντεϊ από νωρίς επέλεξε να ασχοληθεί με τον στίβο. Άλλωστε η Σουηδία είναι μία χώρα όπου ο κλασσικός αθλητισμός… ευδοκιμεί. Δεν της αρκούσε όμως να ασχοληθεί απλά με το στίβο, επέλεξε και το πιο δύσκολο αγώνισμα, το έπταθλο. Συναθλήτρια του φαινόμενου Καρολίνα Κλουφτ, οι δυο τους περνούσαν τους περισσότερους μήνες του χρόνου κάνοντας σκληρές προπονήσεις. Αυτή ήταν η ζωή της Κάσαντεϊ, η οποία κατάφερε να διακριθεί στη χώρα της και να συμμετάσχει σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα στίβου.
Όλα αυτά μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο, όταν της διεγνώσθη επιθετική μορφή καρκίνου στους λεφμαδένες. Αμέσως ξεκίνησε τις χημειοθεραπείες καθώς όπως την ενημέρωσαν οι γιατροί, πρόκειται για μια μορφή καρκίνου που αν δεν αντιμετωπιστεί αμέσως, εξαπλώνεται ραγδαία. Η Κάσαντεϊ είναι αποφασισμένη να καταμετρηθεί στο 50% των ασθενών που καταφέρνουν να επιβιώσουν από τη μάχη με τον καρκίνο των λεμφαδέων.
“Η χημειοθεραπεία είναι πολύ ισχυρή. Μουδιάζει ολόκληρο το σώμα μου. Νιώθω για τα καλά τις παρενέργειες των φαρμάκων. Μόλις τελειώνω και καταφέρνω να σταθώ στα πόδια μου, νιώθω σα να είμαι 200 κιλά. Περπατώ αργά και λαχανιάζω” γράφει η ίδια στο προσωπικό της ιστολόγιο μέσω του οποίου βρίσκεται σε ανοιχτή επικοινωνία με άλλους ασθενείς όπου ανταλλάσει απόψεις.
Με την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου των χημειοθεραπειών, ξεκίνησε και κάποιες ασκήσεις καθώς δεν μπορεί να δεχθεί ότι δεν είναι πλέον αθλήτρια. “Δεν μου έχει απαγγελθει κάποια θανατική ποινή. Έχω ξεκινήσει το δεύτερο κύκλο χημειοθεραπείας και νιώθω καλύτερα” γράφει η Κάσαντεϊ η οποία εκτός από τις σκέψεις της, επέλεξε να μοιραστεί και τις δύσκολες στιγμές της επίπονης θεραπείας της. Με τη βοήθεια του Σουηδού φωτογράφου Πέτερ Χόλγκερσον, αποτυπώνει τη γενναία μάχη που δίνει για τη ζωή της, θέλοντας να αποδείξει πως ο καρκίνος δεν είναι ανίκητος.