«Αν μπω φυλακή, θα αυτοκτονήσω»! Η ξεκάθαρη απειλή βγήκε από το στόμα πρώην παράγοντα μεγάλης ομάδας όταν διαπίστωσε ότι διατρέχει άμεσο κίνδυνο να προφυλακιστεί για τα λάθη του ή τις παραλείψεις του που διόγκωσαν επί των ημερών του τα χρέη της ΠΑΕ, στην οποία συμμετείχε με πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ανταπόκριση υπήρξε άμεση. Με ψυχολογική και υλική στήριξη του παράγοντα. Ο κίνδυνος της αυτοχειρίας διαγράφηκε προσωρινά και έτσι το ελληνικό ποδόσφαιρο γλίτωσε την είσοδό του στις λίστες με τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα. Ο κίνδυνος της προφυλάκισης, βέβαια, παραμένει και συνεπώς εξακολουθεί να υφίσταται κι εκείνος της αυτοχειρίας.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Το δράμα του παράγοντα, όμως, έφερε στο προσκήνιο άλλες τέσσερις περιπτώσεις με ισάριθμες απόπειρες από πρώην ποδοσφαιριστές. Από άτομα που γεύτηκαν τη μέγιστη λάμψη όταν αγωνίζονταν. Από παίκτες που κατέκτησαν διακρίσεις σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, αλλά μαράζωσαν όταν έσβησαν τα φώτα της δημοσιότητας.
Τετράδα διεθνών
Οι αυτόχειρες αυξήθηκαν κατακόρυφα στην Ελλάδα από το 2010 όταν μπήκε η χώρα μας στο μνημόνιο. Οι αριθμοί σοκάρουν με την αύξηση. Κάθε 18 ώρες αυτοκτονεί ένας συνάνθρωπος μας και κάθε 45 λεπτά πραγματοποιείται μία απόπειρα αυτοκτονίας, σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρου Ημέρας για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας, που διαχειρίζεται η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Κλίμακα». Από τα ονόματα των αυτόχειρων λείπουν οι ποδοσφαιριστές. Αν και όσοι ασχολούνται με το άθλημα κάνουν λόγο για τέσσερις περιπτώσεις. Ένας από τη Βόρειο Ελλάδα και άλλοι τρεις από τη Νότιο. Όλοι διεθνείς.
Στη Θεσσαλονίκη γνωρίζουν όλοι το δράμα του παίκτη που έπεσε έξω σε οτιδήποτε έκανε μετά από την αποχώρησή του από το ποδόσφαιρο. Έχασε χρήματα, διαλύθηκε η οικογένειά του και κάποια στιγμή έφτασε στα ανθρώπινά όριά του. Έκοψε τις φλέβες του μέσα σε αυτοκίνητο, το οποίο οδηγούσε φίλος του. Έτσι, σώθηκε προσωρινά, αλλά όσοι βρίσκονται κοντά του εκφράζουν την ανησυχία τους μήπως δοκιμάσει εκ νέου στο μέλλον να τερματίσει τη ζωή του.
Στο λεκανοπέδιο της Αττικής μιλούν για τρεις παίκτες. Όλοι με παρουσίες στην Εθνική ομάδα, με συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις. Και κοινό χαρακτηριστικό οι διαλυμένες προσωπικές ζωές τους. Οι πληροφορίες τους θέλουν να έχουν προαναγγείλει αρκετές φορές την αυτοκτονία τους, αλλά δέχονται ασφυκτικό πρέσινγκ από πρώην συμπαίκτες τους, οι οποίοι παίζουν τον ρόλο των σωματοφυλάκων για να αποτρέψουν το απονενοημένο διάβημα.
Ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό, το οποίο ενώνει τους δύο της Αθήνας κι εκείνον της Θεσσαλονίκης είναι η έφεση στον τζόγο. Σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τυχερά παιχνίδια. Από χαρτιά και ρουλέτα έως αριθμολαχεία. «Παίζουν τα πάντα και χάνουν πάντα», είναι τα λόγια ενός πρώην διεθνή, ο οποίος έχει αγωνιστεί ως συμπαίκτης και με τους τέσσερις. Η φημολογία που αναπτύσσεται στα ποδοσφαιρικά στέκια έχει προβληματίσει έντονα και τα στελέχη του Πανελληνίου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών. Στον ΠΣΑΠ έπεσε ήδη η πρόταση για συνεργασία με ειδικούς ψυχολόγους, οι οποίοι θα αναλάβουν να βοηθήσουν όσους πρώην ποδοσφαιριστές αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Αλλά εδώ μπαίνει το ζήτημα της υπερηφάνειας. Και οι τέσσερις πρώην διεθνείς αρνούνται να συζητήσουν τα προβλήματά τους. Αποφεύγουν να το αναφέρουν επειδή «δεν θέλουν να τους λυπούνται», όπως εξηγεί ο συνδετικός κρίκος και των τεσσάρων υποψηφίων αυτόχειρων.
Λύση η εργασιοθεραπεία
Ένας τρόπος για να αντιμετωπίσουν τα προσωπικά προβλήματά τους τα άλλοτε ποδοσφαιρικά ινδάλματα είναι η επαγγελματική ενασχόλησή τους. Η εργασιοθεραπεία μέσα από τη δουλειά τους στο μόνο αντικείμενο που γνωρίζουν. Αλλά μόνο ένας εξ αυτών βρήκε το τελευταίο διάστημα πρόσφορο έδαφος για συνεργασία με τη μία ομάδα, της οποίας φόρεσε τη φανέλα. Οι υπόλοιποι βρίσκονται εκτός ποδοσφαίρου, αν και ο ένας επιχείρησε να κάνει καριέρα προπονητή και, μάλιστα, με υποσχέσεις αξιόλογης πορείας. Αλλά χάθηκε κάπου στον δρόμο και έτσι βρίσκεται πλέον στα αζήτητα.
