Η καταπράσινη, στοιχειωτική μορφή της Γοργόνας, αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ήταν η εικόνα που κυριάρχησε με τον πιο απόλυτο τρόπο στον αύλιο χώρο του δημαρχιακού μεγάρου Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια της χθεσινοβραδινής τελετής έναρξης του παγκόσμιου πρωταθλήματος παράκτιας κωπηλασίας.
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Πλαισιωμένη από δέκα μαυροφορεμένους ναυτικούς με κουπιά στα χέρια, η Γοργόνα αποκαλύφθηκε θαρρείς μέσα από το νερό καρφώνοντας με το διαπεραστικό της βλέμμα το άπειρο. Το εντυπωσιακό φινάλε ήρθε ως το ιδανικό κλείσιμο μίας εντυπωσιακής τελετής, που καθήλωσε το κοινό που είχε συγκεντρωθεί από νωρίς στο δημαρχείο της πόλης. Το μουσικό, χορευτικό και θεατρικό δρώμενο-αναπαράσταση του λαϊκού θρύλου της αδερφής του Μακεδόνα στρατηλάτη, βασισμένο στο διήγημα του Ανδρέα Καρκαβίτσα «Η Γοργόνα», κράτησε αμείωτο ενδιαφέρον των παρευρισκομένων αθλητών, επισήμων, παραγόντων καθώς και του απλού κόσμου που παρακολουθούσαν εκστασιασμένοι το μοναδικό θέαμα. Είχε προηγηθεί η ιδιαίτερη παράσταση της συνθέτριας-θεραμινίστριας Μέι Ρούζβελτ, που παρουσίασε συνθέσεις εμνπευσμένες από ελληνικούς παραδοσιακούς χωρούς, παίζοντας με τα δάχτυλά της στον αέρα τo «θέρεμιν», ένα μουσικό όργανο που παίζεται χωρίς να υπάρχει σωματική επαφή μαζί του.
Ήταν μία τελετή έναρξης που γοήτευσε, προσφέροντας στο κοινό μία πραγματική πληθώρα ερεθισμάτων, οπτικών και ακουστικών, εμποτισμένων από την πλούσια παράδοση και τον ανεξάντλητο ελληνικό πολιτισμό, αρχαίο και σύγχρονο. Άλλωστε, η βαριά βιομηχανία αυτού του τόπου ήταν ανέκαθεν η πολιτιστική και πολιτισμική του παραγωγή. Δεν είναι τυχαίο ότι η μαγευτική -από κάθε άποψη- τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του «Αθήνα 2004» μνημονεύεται ακόμα ως η κορυφαία όλων των εποχών. Μάλιστα τα σχόλια των μυημένων στον χώρο της κωπηλασίας, που είχαν παρευρεθεί στην αντίστοιχη τελετή των Ολλανδών διοργανωτών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Άμστερνταμ τον περασμένο Αυγουστο, εστίαζαν στη χαώδη διαφορά επιπέδου ανάμεσα στα δυό event, αφού το κορυφαίο εικαστικό «εύρημα» των Ολλανδών ήταν η βόλτα του δημάρχου της πόλης και άλλων αξιωματούχων μέσα σε μία μικρή τεχνητή λίμνη, φορώντας το κοστούμι και τη γραβάτα τους αλλά με σηκωμένα τα μπατζάκια από τα παντελόνια τους για να μη βραχούν! Αυτό και μερικές δεκάδες παιδάκια με χρωματιστά κουπιά στα χρώματα των χωρών που έλαβαν μέρος στους αγώνες. Διαφορά εικόνας, εντυπώσεων, αλλά πάνω από όλα ουσίας. Ό,τι έχεις, αυτό προβάλεις προς τα έξω.
Το συμπέρασμα που -για πολλοστή φορά- προέκυψε ωστόσο με μία μικρή δόση μελαγχολικής αποδοχής, ήταν το πόσο καλύτερα θα ήμασταν ως χώρα, αν μπορούσαμε να δανειστούμε λίγη από την οργανωτικότητα και τον προγραμματισμό των βορειοευρωπαίων εταίρων μας σε όλα τα επίπεδα. Αλλά πάλι, δεν γίνεται να τα έχεις όλα σε αυτή τη ζωή. Ή μήπως γίνεται; Ίσως οι πρόγονοι που περιμένουν καρτερικά μέσα στη γη της Αμφίπολης για να τους φέρουμε στο φως να τα είχαν. Αλήθεια, ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
