Από την Παρασκευή έως την Κυριακή θα διεξαχθούν στη Φλώρινα τα πανελλήνια πρωταθλήματα ανδρών – γυναικών της άρσης βαρών. Ο συναγωνισμός θα είναι έντονος για τα μετάλλια, αλλά μόνο με θαύμα θα δούμε ένα πανελλήνιο ρεκόρ σε επίπεδο ανδρών ή γυναικών. Στην άρση βαρών, κάποια πανελλήνια ρεκόρ τείνουν να στοιχειώσουν…
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Αυτό συμβαίνει επειδή πριν από 14-15 χρόνια η Εθνική ομάδα άρσης βαρών ανέβασε τόσο ψηλά τον πήχη, ώστε με τα σημερινά αθλητικά δεδομένα είναι βέβαιο ότι τα πανελλήνια ρεκόρ των «παιδιών» του Χρήστου Ιακώβου θα μείνουν για πολλά χρόνια ακόμη.
Τα απλησίαστα ρεκόρ
Στην κατηγορία των 62 κιλών, ο 18χρονος Σοϊλεμεζίδης κατέκτησε πέρσι το χρυσό μετάλλιο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα σηκώνοντας συνολικά 216 κιλά. Το 1998 στο Λάχτι, ο Λεωνίδας Σαμπάνης είχε κάνει πανελλήνιο ρεκόρ με 320 κιλά, 104 ολόκληρα κιλά περισσότερα.
Στην κατηγορία των 69 κιλών το πανελλήνιο ρεκόρ του Γιώργου Τζελίλη με 345 κιλά αντέχει από το 1999. Πέρσι ο Βασιλόπουλος αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος με 260 κιλά.
Στα 77 κιλά ο Μήτρου σήκωσε το 1999, στο παγκόσμιο της Αθήνας, 370 κιλά. Ο Μαριανάκης στο περσινό πανελλήνιο πήρε το χρυσό με 289.
Στα 85 κιλά, το 2000 ο Πύρρος Δήμας είχε σηκώσει 390 κιλά με το εκπληκτικό του ντεμαράζ στο ζετέ, στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ. Ο περσινός πρωταθλητής Ελλάδος, Ιακωβίδης, σήκωσε 335 κιλά.
Στα 94 κιλά, ο πήχης είναι πολύ ψηλά, στα 412 κιλά από τον Κάχι Κακιασβίλι στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1999. Σε εκείνη τη διοργάνωση ο Κάχι είχε σηκώσει 188 κιλά στο αρασέ, που παραμένει μέχρι σήμερα παγκόσμιο ρεκόρ στη συγκεκριμένη κίνηση. Πέρσι, ο Γιώργος Μαρκούλας που επανεμφανίστηκε μετά από μεγάλη αποχή σήκωσε 335 κιλά, 77,5 κιλά κάτω από την επίδοση του Κακιασβίλι.
Ειδικά για τον Μαρκούλα θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το ατομικό του ρεκόρ ήταν τα 372,5 κιλά στους Ολυμπιακούς της Αθήνας.
Άδικες συγκρίσεις
Στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στα ατομικά αθλήματα οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες και πολλές φορές άδικες. Στην περίπτωση των νέων παιδιών του αθλήματος είναι άδικες, διότι η χρυσή φουρνιά της άρσης βαρών δημιουργήθηκε σε μία εποχή που ο ελληνικός αθλητισμός γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση και υπήρχαν τα μέσα για τη δημιουργία μεγάλων πρωταθλητών.
Τότε οι αθλητές της Εθνικής ομάδας ζούσαν από την άρση βαρών και από τις οικονομικές επιβραβεύσεις για τις επιτυχίες τους. Σήμερα δεν συμβαίνει το ίδιο.
Επίσης, αναφορικά με τα ρεκόρ, θα πρέπει να σημειωθεί άλλη προετοιμασία κάνει ο αθλητής για ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα ή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και άλλη κάνει για ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα.
Η προσπάθεια του Πύρρου
Τα τελευταία χρόνια, ο Πύρρος Δήμας, το πιο χαρακτηριστικό πρόσωπο εκείνης της γενιάς και ίσως ο κορυφαίος αρσιβαρίστας όλων των εποχών, προσπαθεί να ξαναστήσει το οικοδόμημα με απείρως λιγότερα μέσα και με το άθλημα να έχει υποστεί πλήγματα λόγω των υποθέσεων ντόπινγκ.
Ο ίδιος γνωρίζει καλά τι πρέπει να γίνει για να έρθουν όσο το δυνατόν καλύτερες μέρες στο άθλημα. Το γεγονός ότι η ομοσπονδία πρόσφατα αποπλήρωσε την τελευταία δόση των 425.000 δολαρίων από το πρόστιμο της παγκόσμιας ομοσπονδίας για το σκάνδαλο ντόπινγκ του 2008, σηματοδοτεί και καλύτερες (οικονομικά) ημέρες για την ομοσπονδία.
Αν παράλληλα εμφανιστούν και αξιοποιηθούν τα ανάλογα ταλέντα, όπως οι πρωταθλητές της γενιάς του Πύρρου, τότε ίσως η άρση βαρών να κερδίσει και πάλι ένα κομμάτι από την αίγλη που είχε από το 1992 έως το 2004.
