Ξεκίνησε να τρέχει σε μαραθωνίους στα 60 του και από τότε έχει διανύσει δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, σαρώνοντας όλα τα ρεκόρ στις κατηγορίες της ηλικίας του. Ο σπουδαίος Έλληνας υπερμαραθωνοδρόμος Αναγνώστης -για τους φίλους Νότης- Κωκονιάς απέδειξε, ωστόσο, ότι εκτός από μεγάλος δρομέας είναι και ένας άνθρωπος με ευαισθησίες, συμμετέχοντας με ιδιαίτερη χαρά στον φιλανθρωπικό αγώνα «Τρέξε χωρίς τερματισμό».
συνέντευξη Νίκος Κούδας
[email protected]
follow me @nkoudas
Κατέχει επτά πανελλήνια ρεκόρ υπερμαραθωνίων 7ημέρου, έχει υπάρξει παγκόσμιος ρέκορντμαν σε αγώνες δρόμου 6ημέρου, ενώ πολύ σύντομα ευελπιστεί να ταξιδέψει για να αγωνιστεί και εκτός Ελλάδας, βάζοντας τα γυαλιά σε πολλούς νεότερούς του αθλητές με την αντοχή του. Όλες αυτές οι σημαντικές διακρίσεις και τα ρεκόρ, όμως, δεν συγκρίνονται ούτε για ένα λεπτό με την ευκαιρία της ανιδιοτελούς προσφοράς και της αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Αυτό σκέφτηκε και ο 67χρονος Νότης Κωκονιάς, ο οποίος ένωσε τις δυνάμεις του με αυτές χιλιάδων απλών συμπολιτών μας, μετατρέποντας σε ευρώ τα εκατοντάδες χιλιόμετρα που διανύθηκαν για ιερό σκοπό, μέσα στην ειδική διαδρομή της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.
Κύριε Κωκονιά, πώς σας φάνηκε η εμπειρία του «Τρέξε χωρις τερματισμό»;
Ήταν μία πρωτόγνωρη και πολύ όμορφη διοργάνωση, στην οποία χάρηκα ειλικρινά που πήρα μέρος. Μου άρεσε πολύ που έβλεπα να τρέχουν γύρω μου οικογένειες, μικρά παιδιά, μητέρες, και άνθρωποι κάθε ηλικίας.
Τελικά πόσο τρέξατε αυτές τις δύο μέρες;
Νομίζω κοντά στα 120 χιλιόμετρα, αν και δεν κρατούσα λογαριασμό.
Τι ιδιαιτερότητες είχε αυτή η διαδρομή για έναν έμπειρο δρομέα όπως εσείς;
Οπωσδήποτε ήταν μία πιο χαλαρή διαδικασία, χωρίς πίεση για το αποτέλεσμα και τους χρόνους. Περισσότερο θα έλεγα ότι ήταν διασκέδαση και ψυχαγωγία. Βέβαια μας τα χάλασε λίγο ο καιρός είναι η αλήθεια, όμως κατά τα άλλα όλα πήγαν πολύ καλά. Όσον αφορά τη διαδρομή, σίγουρα δεν προσφερόταν για υψηλές επιδόσεις από επαγγελματίες αθλητές, αφού λόγω της μεγάλης προσέλευσης συχνά μπλόκαρε από τον κόσμο πού έτρεχε ή περπατούσε. Σημασία είχε όμως ο ιερός σκοπός για τον οποίο ήρθαμε να τρέξουμε.
Πότε και με ποιον τρόπο ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τους υπερμαραθωνίους;
Όλα ξεκίνησαν πριν από επτά χρόνια, όταν ήμουν 60 ετών. Είχα διαβάσει στην εφημερίδα «Τα Νέα» μία είδηση που αφορούσε τα 7ήμερα υπερμαραθωνίου που διοργανώνονται στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού στην Αθήνα, και έτσι «κόλλησα». Να φανταστείς ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα τρέξει μόνο σε έναν μαραθώνιο μεταξύ Πέλλας-Θεσσαλονίκης.
Και πώς εξελίχθηκε αυτή η νέα σας αγάπη;
Πολύ καλά μπορώ να πω. Κατέρριψα σταδιακά επτά πανελλήνια ρεκόρ, πάντοτε φυσικά στην κατηγορία της ηλικίας μου, στα 60, στα 64, στα 65 κλπ. Το μόνο που μου λείπει είναι το πανελλήνιο ρεκόρ 48ώρου, που μου το πήραν, ωστόσο σύντομα θα το διεκδικήσω ξανά!
Πόσοι υπερμαραθωνοδρόμοι υπάρχουν στην Ελλάδα;
Αυτή τη στιγμή είμαστε πέντε αθλητές, οι οποίοι ασχολούμαστε ενεργά. Καλύπτουμε μάλιστα μία μεγάλη γκάμα από ηλικίες, αφού υπάρχω εγώ στην κατηγορία των 65, ένας συναθλητής μου σε αυτή των 55, και οι υπόλοιποι στην ηλικία των 40.
Νεότεροι δρομείς δεν έρχονται στο Ελληνικό;
Όχι, γιατί όσο περίεργο κι αν ακούγεται δεν πολυαντέχουν!
Πώς τα πάτε σε σχέση με τους συναθλητές σας στο εξωτερικό;
Το 2011 ήμουν 3ος παγκόσμιος πρωταθλητής υπερμαραθωνίων στις ηλικίες 60-64, με ρεκόρ 544 χιλιόμετρα μέσα σε ένα 6ήμερο. Επίσης έχω τρέξει 610 χιλιόμετρα μέσα σε ένα 7ήμερο, επίσης ρεκόρ, το οποίο όμως δεν υφίσταται ως αγώνισμα στο εξωτερικό. Εκεί τρέχουν μόνο τις έξι ημέρες.
Έχετε επαφή μαζί τους; Γνωρίζεστε με κάποιους από αυτούς;
Ναι, και μάλιστα αρκετοί εξ αυτών έρχονται στις εγκαταστάσεις του Ελληνικού για να προπονηθούν μαζί μας. Είναι ο Γερμανός Σβερκ στην κατηγορία 55-59, ο Γουίλιαμ Σίχελ από τη Σκοτία στα 60, η Γερμανίδα Μαρτίνα Χάουσμαν στα 55 και αρκετοί άλλοι.
Εσείς έχετε ταξιδέψει για να αγωνιστείτε εκτός Ελλάδας;
Όχι, δεν τα έχω καταφέρει ακόμη να πάω, αλλά είναι μέσα στους μελλοντικούς στόχους μου.
Ποια είναι η πιο αγαπημένη διαδρομή στην οποία έχετε αγωνιστεί;
Η αξέχαστη στιγμή για’ μένα ήταν τον Σεπτέμβριο του 2011 στα Ιωάννινα. Ήταν μία ειδυλλιακή, καταπράσινη διαδρομή 30 χιλιομέτρων, γύρω από τη λίμνη της πόλης. Πέρα από την ομορφιά του τοπίου, με είχε σκλαβώσει πραγματικά και η καταπληκτική οργάνωση που υπήρχε. Όλοι ήταν τόσο πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν, να σε βοηθήσουν σε ο,τιδήποτε χρειαζόσουν.
Θα σας δούμε στο «Τρέξε χωρίς τερματισμό», την ερχόμενη άνοιξη;
Εννοείται, θα έρθω οπωσδήποτε!
