Στις 24 Αυγούστου στη Νάπολι της Ιταλίας διεξάγονται οι εκλογές για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Βόλεϊ (CEV) με τη θητεία του Αλεξάνταρ Μπόρισιτς να φτάνει στο τέλος της.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Ο Σέρβος παράγοντας παρέμεινε 9 χρόνια στην προεδρία της CEV και η αλήθεια είναι ότι όσο ελπιδοφόρα ξεκίνησε τη θητεία του στο Λουξεμβούργο, τόσο πολύ έχει απογοητεύσει τα τελευταία χρόνια.
Γνωρίζοντας πολύ καλά το τι πέτυχε από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 στην ομοσπονδία της Σερβίας ειλικρινά πίστευα ότι θα άλλαζε τα πάντα και στην CEV και θα αντιδρούσε σθεναρά στη… βραζιλιανοποίηση της FIVB, ωστόσο μόνο αυτό δεν συνέβη. Η αποδοχή χωρίς την παραμικρή αντίδραση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ανά δύο χρόνια (θυμηθείτε τι έγινε όταν ο Αρσέν Βενγκέρ ως σύμβουλος της FIFA και ο πρόεδρος της τελευταίας Τζιάνι Ινφαντίνο προσπάθησαν να το περάσουν στο ποδόσφαιρο) ήταν το τελευταίο χτύπημα στο ευρωπαϊκό βόλεϊ, όπου τα εθνικά πρωταθλήματα ήταν και θα παραμείνουν ο πιο ισχυρός πυλώνας.
Οι όποιες αλλαγές που έχουν γίνει είναι πολύ μικρές συγκριτικά με τα ζητήματα που απασχολούν το άθλημα, την ίδια ώρα που κάποιες άλλες συμφωνίες προκαλούν πλέον τρομερές απορίες…
Ο Μπόρισιτς πλέον θα κριθεί από την ιστορία, αλλά το ζητούμενο είναι η επόμενη μέρα εκεί όπου για πρώτη φορά στην ιστορία της CEV υπάρχουν 4 υποψήφιοι.
Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου έγιναν πολλά και σίγουρα κάποια δεν περιποίουν τιμής. Όπως για παράδειγμα το έγγραφο που εμφανίστηκε την 21η Ιουνίου 2023 και σύμφωνα με το οποίο οι υποψήφιοι πρόεδροι, έπρεπε να έχουν μια εκτεταμένη εμπειρία στο χώρο του βόλεϊ συμπεριλαμβανομένης μια τετραετούς τουλάχιστον θητείας σε μία εθνική ή διεθνή ομοσπονδία βόλεϊ ως μέλη του ΔΣ.
Το θέμα ήρθε σε ψηφοφορία και εκεί ο Αλεξάνταρ Μπόρισιτς γνώρισε την πρώτη του μεγάλη ήττα καθώς (για μία, δύο ψήφους βέβαια) η εισήγηση του δεν πέρασε.
Μια εισήγηση που θα έθετε για παράδειγμα εκτός διεκδίκησης τον Ρόκο Σίκιριτς, ο οποίος εκείνη τη χρονική στιγμή ήταν ο μόνος που είχε ανακοινώσει την υποψηφιότητα.
Ο Κροάτης παλαίμαχος διεθνής και άλλοτε υπάλληλος της CEV θα τεθεί τελικά αντιμέτωπος με τον Ιταλό Ρενάτο Αρένα, νυν αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας, τον Πολωνό Λέο Βέντσελ (επιχειρηματίας και μέλος του ΔΣ της πολωνικής oμοσπονδίας) και τον Δανό και τον Δανό Έρικ Άντλερ ο οποίος είναι και ο τελευταίος (χρονικά) υποψήφιος.
Ο Αρένα είναι αυτός που πήρε το δαχτυλίδι της διαδοχής από τον Μπόρισιτς και μαζί υποψήφιος για την εκλογή του ως μέλος του ΔΣ είναι κι ο Περικλής Μπακοδήμος ένα από τα πιο έμπειρα στελέχη που διαθέτει το ελληνικό βόλεϊ.
Κι αν υπάρχει ένα «πρέπει» που να αφορά την Ελλάδα στην αυριανή διαδικασία έχει να κάνει με τη δική του εκλογή και την παρουσία ενός Έλληνα στο ΔΣ (καθώς επιμένουμε ότι ήταν λάθος η επιλογή να στηριχθούν στις προηγούμενες εκλογές ελληνικές υποψηφιότητες σε διάφορες επιτροπές αφήνοντας τη διεκδίκηση μιας θέσης στο ΔΣ).
Τώρα στα «δεν πρέπει» που αναφέρουμε και στον τίτλο, η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας τις δηλώσεις του κ. Αρένα (και ειδικά αναφορές όπως αυτή που ισχυρίστηκε ότι «οι περισσότερες ομοσπονδίες είναι ικανοποιημένες με το διεθνές καλεντάρι») είναι ξεκάθαρο ότι ο Ιταλός δεν θέλει να αλλάξει πολλά καθώς θεωρεί ότι η πορεία των τελευταίων ετών είναι πετυχημένη.
Συγκριτικά με την εποχή Μέγιερ (ο προηγούμενος πρόεδρος) θα συμφωνήσουμε μαζί του. Συγκριτικά με αυτά που θα μπορούσαν να έχουν πετύχει και ειδικά με τα οικονομικά (αυτή η συμφωνία με την Infront, που είναι ο… γενικός δερβέναγας του Ευρωπαϊκού βόλεϊ, για τα τηλεοπτικά δικαιώματα έχει δημιουργήσει πολλά ερωτηματικά), αλλά και το αγωνιστικό καλεντάρι, υπάρχουν πολλές ενστάσεις.
Η πραγματικότητα είναι ότι η CEV χρειάζεται εντελώς φρέσκο αέρα, νέες ιδέες και ανθρώπους που θα βοηθήσουν να αναπτύξει το άθλημα μια διαφορετική δυναμική όχι μόνο στις παραδοσιακές χώρες, αλλά και σε νέες… αγορές.
Κι απ’ αυτήν την άποψη ο παλιός αθλητής αλλά και με διοικητική εμπειρία Ρόκο Σίκιριτς ή ο τεχνοκράτης επιχειρηματίας (αλλά με στενή σχέση με το βόλεϊ) Λέο Βέντσελ μοιάζουν πολύ πιο ελκυστικοί υποψήφιοι.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ο…. κατακερματισμός της αντιπολίτευσης έχει καταστήσει ξεκάθαρο φαβορί τον Αρένα.
Η διαδικασία της εκλογής
Στην πρώτη ψηφοφορία όπου μετέχουν οι 56 εκπρόσωποι των εθνικών ομοσπονδιών για να εκλεγεί πρόεδρος απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία (50+1%) κάτι που θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί, αν και από την πλευρά του Αρένα υπάρχει η αισιοδοξία ότι μπορούν να τα καταφέρουν.
Στον δεύτερο γύρο όμως απαιτείται απλή πλειοψηφία και εκεί αν δεν προκύψουν πράγματα και θάμματα ο Αρένα θα γίνει ο δεύτερος Ιταλός πρόεδρος της CEV (o Τζιανκάρλο Τζιανότζι ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας από το 1973 έως το 1978) και ο 9ος συνολικά (με τον αείμνηστο Μιχάλη Μαστρανδρέα να έχει βρεθεί στον προεδρικό θώκο την τριετία 1993-1995).–
