Στο κλειστό γήπεδο της Πυλαίας τα φώτα έχουν σβήσει, οι πρωταγωνιστές έχουν αποχωρήσει, όμως το πάρτι δε λέει να σταματήσει. Τη Μεγάλη Πέμπτη, ο ΠΑΟΚ ήταν πραγματικά μεγάλος γυρνώντας από τον… αγύριστο για να κατακτήσει το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα βόλεϊ σε ένα κατάμεστο γήπεδο.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Πριν από ένα μήνα ακριβώς, το βράδυ της 26ης Μαρτίου ο ΠΑΟΚ μόλις έχει χάσει με τον γνωστό τρόπο από τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό του κυπέλλου (προηγήθηκε 2-0 και 24-21)…
Περασμένα μεσάνυχτα και στον Δικέφαλο προσπαθούν να καταλάβουν τι ακριβώς έχει συμβεί και μετά το λιγκ καπ (προηγήθηκαν με 2-0 και στο τάι μπρέικ ήταν μπροστά με 14-10).
Σκυμμένα κεφάλια, πρόσωπα σε απόγνωση και βλέμματα χαμένα. Σε ένα δωμάτιο οι συζητήσεις είναι ατελείωτες, ωστόσο όχι μόνο δεν προέκυπτε ένα ξεκάθαρο γιατί, αλλά οι συνομιλητές εμφανίζονταν απαισιόδοξοι και για τους ημιτελικούς πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό.
Κάπου εκεί μπήκαν στο κάδρο της συζήτησης, τα καλοκαιρινά εγκλήματα, η επιστροφή Καλμαζίδη, που φαινόταν χωρίς αντίκρισμα όπως και οι μεταγραφές των Λι, Γιαμπλόνσκι. «Μα διάολε, δεν μπορεί να είμαστε καλοί και ικανοί για να φτάσουμε ένα πόντο πριν από τη νίκη και να μην μπορούμε να τους κερδίσουμε. Απλά το θέμα είναι αν το πιστεύουμε τώρα», ήταν η τελευταία κουβέντα που ειπώθηκε.
Ένα μήνα αργότερα, ο ΠΑΟΚ πανηγυρίζει τον 2ο τίτλο της ιστορίας του και μάλιστα συνεχόμενο, όντας η πρώτη ομάδα που καταφέρνει να πάρει πρωτάθλημα, αν και τερμάτισε τέταρτη στην κανονική διάρκεια και το PAOK Sports Arena έζησε και πάλι μια μαγική βραδιά.
Αυτό που πέτυχε φέτος ο ΠΑΟΚ πραγματικά ισοδυναμεί με άθλο (ανάλογο με εκείνο που είχε πετύχει ο Ηρακλής στο τελευταίο πρωτάθλημα του Λεώνη όταν με μειονέκτημα έδρας νίκησε τον Παναθηναϊκό του Ντάντε, του Μινούτσι, του Μαρσελίνιο και του Αγκάμεζ). Κι όλα αυτά γιατί τον περασμένο Μάιο κάποιοι στον ΠΑΟΚ ανακάλυψαν το βόλεϊ, έβγαλαν το πόρισμα ότι το πρωτάθλημα το πήραν οι παίκτες κι όχι ο προπονητής και έκαναν του κεφαλιού τους.
Έφυγε ο Καλμαζίδης, έφυγαν οι Γκόμεζ, Σαφράνοβιτς κι ήρθε ο Ζελιάσκοφ που έφερε τον Χάρτλει…
Κι όταν έφυγε η αύρα του τίτλου ο ΠΑΟΚ έγινε ο ΠΑΟΚ των προηγούμενων χρόνων… Καλός αλλά λίγος. Ευτυχώς για τους ασπρόμαυρους το πείσμα του Αχιλλέα Τζήκα και το πάθος που μετέδωσε στον Αντώνη Τσαλόπουλο για την ομάδα βόλεϊ του ΠΑΟΚ έφεραν την αλλαγή σκηνικού.
Η ειρωνεία για τον Φοίνικα είναι ότι με τη νίκη του στις αρχές Δεκεμβρίου επί του ΠΑΟΚ άνοιξε την πόρτα της εξόδου στον Ζελιάσκοφ και δύο ημέρες μετά ο Καλμαζίδης επέστρεφε. Όχι καβάλα στο άλογο… Κι αυτό φάνηκε γρήγορα. Ο ΠΑΟΚ ήταν μια κακοστημένη ομάδα, με κάκιστη ψυχολογία. Καμία σχέση με την περσινή ομάδα που είχε «αντοχές» και στα δύσκολα έβγαζε χαρακτήρα…
Ο Τσαλόπουλος έφερε Λι, Γιαμπλόνσκι (σ.σ είχε συμφωνήσει σε όλα με τον Γερμανό Μάρκους Ποπ, ο οποίος τον πούλησε τελευταία στιγμή, αλλά αυτό τον πείσμωσε), όλοι πίστεψαν ότι ο ΠΑΟΚ έγινε φαβορί, αλλά η ήττα από τον Φοίνικα (πάλι οι Συριανοί) έστειλε τον ΠΑΟΚ 4ο ενώ έχοντας χάσει το λιγκ καπ και χάνοντας στη συνέχεια το κύπελλο όλοι τον είχαν τελειωμένο.
Κι όμως η δουλειά που έγινε τρεις μήνες βγήκε, όπως βγήκαν και διάφοροι μικροί και μεγάλοι ήρωες.
Ο Καλμαζίδης από τον Δεκέμβριο μέχρι και τα πλέι οφ, ελάχιστες φορές εμπιστεύτηκε τον πάγκο του. Στους ημιτελικούς όμως ο Σμαραγδής ήταν ο κρυφός άσος, ο οποίος προστέθηκε στις πρώτες αρχηγικές εμφανίσεις του Σεπέδα και το ξύπνημα του Χιμένες.
Στους τελικούς ο Θάνος Τερζής αποδείχθηκε καθοριστικός στο δεύτερο ματς όταν το ματς πήγαινε για νίκη του Φοίνικα και εξελίχθηκε σε θρίαμβο του ΠΑΟΚ.
Για να φτάσουμε στο σημερινό ματς, όπου ο Χιμένες πήγε στον πάγκο κι επέστρεψε θυμίζοντας τον παίκτη που θαυμάσαμε πέρσι, την ίδια ώρα που ο Σεπέδα έδειχνε γιατί είναι αρχηγός στην εθνική Κούβας.
Τώρα που τα γράφουμε όλα αυτά, πραγματικά φαντάζουν πολύ εύκολα, όμως πιστέψτε μας στην πραγματικότητα ήταν απίστευτα δύσκολα.
ΥΓ1 Όποιος θέλει να καταλάβει γιατί ο ΠΑΟΚ έπαιξε κορώνα γράμματα όλη τη χρονιά, ας διαβάσει τις δηλώσεις του σοφού έφηβου (αν αυτός είναι 40 χρονών κι έχει βγάλει τη φετινή χρονιά μ αυτόν τον τρόπο, κάτι λάθος έχει γίνει στην ταυτότητα) Βασίλη Κουρνέτα.
Ο ΠΑΟΚ έχει μια τεράστια ευκαιρία να χτίσει μια μεγάλη παράδοση στο βόλεϊ, αρκεί οι παράγοντες του (εντός και εκτός ΤΑΑ) να καταλάβουν ότι δεν είναι παντογνώστες. Γιατί δεύτερη φορά τα ίδια λάθη δεν συγχωρούνται.
ΥΓ2 Για μια ομάδα που ξεκίνησε τη χρονιά με κεντρικό από τις Μπαχάμες (ο Φέργκιουσον), ακραίο που έφυγε για πρώτη φορά από τις ΗΠΑ (ο Κάλντγουελ που ήταν κλάσεις ανώτερος από τον απίθανο Χάρτλεϊ που φορτώσαν στον ΠΑΟΚ) και με ένα ρόστερ που σε πολλούς δεν γέμιζε το μάτι, αυτό που έκανε ο Φοίνικας ισοδυναμεί με τίτλο! Ναι είναι σαν παρηγοριά στον άρρωστο, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Κι ούτε είναι τυχαίο πως μαζί με τον ΠΑΟΚ ήταν οι ομάδες της τετράδας που έκαναν διορθωτικές κινήσεις τον Γενάρη και άφησαν έξω Ολυμπιακό και Κηφισιά. Η αντίδραση που έβγαλε ο Φοίνικας μετά τις δύο πρώτες ήττες στον τελικό, ήταν πραγματικά συγκλονιστική και αν ήταν καλά ο Ντόκιτς κανείς δεν ξέρει τι θα γινόταν. Το «Πειρατικό» όμως είναι εδώ και χτίζοντας σ’ αυτή τη χρονιά μπορεί να ελπίζει ότι αργά η γρήγορα θα φτάσει στο… κρυμμένο θησαυρό.
ΥΓ3 Το φετινό πρωτάθλημα κρίθηκε σε μια λέξη που έχει πέντε γράμματα… Έτσι απλά.
