Σε πόσους αγώνες μπορεί κάποιος στην Ελλάδα να παρακολουθήσει οκτώ παγκόσμιους πρωταθλητές; Στον εξής έναν. Ολυμπιακός-Βουλιαγμένη στο πόλο γυναικών.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Η υδατοσφαίριση είναι ένα άθλημα με το οποίο στην Ελλάδα ασχολούνται λίγοι. Αθλητές, αθλήτριες, παράγοντες, φίλαθλοι… Όσοι είναι οι φίλαθλοι που παρακολούθησαν φέτος όλους τους αγώνες πρωταθλήματος σε άνδρες και γυναίκες αθροιστικά, τόσες και παραπάνω είναι οι αθλήτριες που αγωνίζονται σε κάποια ομάδα του NCAA στις ΗΠΑ. Και όμως από αυτήν την μικρή δεξαμενή η Ελλάδα καταφέρνει εδώ και δεκαετίες και φτιάχνει ομάδες παγκοσμίου επιπέδου τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες. Αν στις ΗΠΑ, μία πολύ καλή παίκτρια εππέδου εθνικής εντοπίζεται ανά κάθε 1000, η αναλογία στην Ελλάδα είναι 1 προς 7 ή 8 (το πολύ)!
Είναι ανεξήγητο το φαινόμενο από 80-100 αθλήτριες να προκύπτουν 18 που να μπορούν να στελεχώνουν μια Εθνική που διεκδικεί μετάλλια σε όλες τις διοργανώσεις.
Από τη σειρά των τελικών Ολυμπιακός-Βουλιαγμένη, αλλά και την συνολική πορεία των δύο ομάδων στην Ευρώπη τα συμπεράσματα είναι άκρως ενθαρρυντικά. Οι μικρές μεγάλωσαν και απέκτησαν αυτοπεποίθηση. Η ενδιάμεση γενιά (Ασημάκη, Αβραμίδου, Τσουκαλά, Μανωλιουδάκη) είναι υγιής και η Αντιγόνη Ρουμπέση παραμένει πεινασμένη αρχηγός. Η αναλογία ποιότητας-ηλικίας ίσως είναι η ιδανικότερη που είχε ποτέ αυτή η Εθνική ομάδα.
Στα συν και ο πληγωμένος εγωισμός. Από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2012 (κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο) και μετά έχει αποτύχει παταγωδώς. Δεν πήγε στους Ολυμπιακούς του 2012, στο παγκόσμιο του 2013 στη Βαρκελόνη ήταν 6η, όπως και στο ευρωπαϊκό του 2014 στη Βουδαπέστη. Μπορεί η ΚΟΕ να βράβευσε αυτήν την Εθνική στη φετινή γιορτή της ομοσπονδίας, όμως είμαι σίγουρος πως όλες οι παίκτριες έχουν πετάξει ή έχουν εξαφανίσει την τιμητική πλακέτα για την… 6η θέση. Αθλήτριες αυτού του επιπέδου, δε δέχονται τόσο μεγάλη αποτυχία.
Σε λίγες μέρες θα ξεκινήσει η προετοιμασία για το παγκόσμιο του Καζάν. Ο Γιώργος Μορφέσης θα έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει πολλά πράγματα και περιμένει και την αμερικάνικη βοήθεια. Μπενέκου και αδελφές Χαραλαμπίδου φέτος ως 20χρονες θα είναι σαφώς πιο δυνατές έχοντας στις πλάτες τους και to σκληρό πρωτάθλημα του NCAA.
Αυτό που θα πρέπει να λύσει πρώτα ο κόουτς είναι τις διαταραγμένες σχέσεις των αθλητριών του Ολυμπιακού με αυτές της Βουλιαγμένης. Μόλις το κλίμα στρώσει (και αυτό θα πρέπει να το αναλάβουν Ρουμπέση και Ασημάκη) όλα θα πάρουν το δρόμο τους.
Αυτή η Εθνική δεν πρέπει να χάσει άλλες ευκαιρίες.
ΥΓ1. Πολύ λάθος οι δηλώσεις από πλευράς Ολυμπιακού, όσον αφορά την αποχώρηση της Βουλιαγμένης. Οι ερυθρόλευκοι θα έπρεπε να τα βάλουν με τους κάφρους που φόρεσαν το «κοστούμι» του επίσημου και επιτέθηκαν φραστικά (και όχι μόνο) στον προπονητή της Βουλιαγμένης, Κώστα Δήμου. Το μεγαλύτερο έγκλημα όλων, θα είναι η ποδοσφαιροποίηση και του πόλο των γυναικών.
ΥΓ2. Όταν τα πνεύματα ηρέμησαν, η ομάδα της Βουλιαγμένης όφειλε να επιστρέψει στην πισίνα. Είσαι μεγάλη ομάδα όταν κερδίζεις και ακόμα μεγάλύτερη όταν αναγνωρίζεις την ανωτερότητα του αντιπάλου. Αυτός (ή αυτή) που πήρε την απόφαση να μην επιστρέψει η ομάδα είναι πολύ… μικρός (ή μικρή).
