Οι εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 ολοκληρώθηκαν στις 7 το βράδυ! Πάνω – κάτω την ώρα που έκλεισαν οι κάλπες κάθισα μπροστά στον υπολογιστή για να κάνω μία αποτίμηση της 4ετίας που πέρασε.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Τολμώ και να ριψοκινδυνέψω μία πρόβλεψη για το μέλλον. Έστω και αν δεν γνωρίζω αυτή την ώρα ποιος θα κληθεί να αντικαταστήσει τον Γιώργο Βασιλειάδη στην καρέκλα του υφυπουργού Αθλητισμού και ποιος θα πάρει τη θέση του Ιούλιου Συναδινού, του πλέον επιτυχημένου Γενικού Γραμματέα των τελευταίων χρόνων.
Με τον Τζούλιο διαφωνούν πολλοί. Με την συμπεριφορά του εξοργίζονται περισσότεροι. Αλλά δεν γίνεται να μην του αναγνωρίσει ο καθένας πώς αγαπάει τον αθλητισμό. Όχι τον πρωταθλητισμό, αλλά την απλή έκφραση του όρου.
Ακόμα κι έτσι, όμως, ο Συναδινός παρήγαγε έργο. Έκανε πράγματα που είχαν ξεχαστεί τα χρόνια του Παναγιώτη Μπιτσαξή, της Κούλας Γιαννακίδου. Ήταν καλύτερος ακόμα και από τον Σταύρο Δουβή. Πρέπει να γυρίσουμε πίσω, στα χρόνια του Κώστα Κουκοδήμου για να μπορέσουμε να συγκρίνουμε την αποτελεσματικότητα του Συναδινού με κάποιον από τους προκατόχους του.
Έστω και αν η συνεργασία του με τον Σταύρο Κοντονή και τον Γιώργο Βασιλειάδη δεν ήταν και η πλέον ενδεδειγμένη. Μόνο αρμονική δεν θα τη χαρακτηρίζαμε. Με αρκετές διαφωνίες. Αλλά σε καίρια ζητήματα μέτρησε η πρόσβαση του Γενικού Γραμματέα και στον κομματικό μηχανισμό και στο Μέγαρο Μαξίμου.
Υπήρξαν, βέβαια, νομοθετικές παρεμβάσεις που προκάλεσαν κλυδωνισμούς στο αθλητικό κίνημα. Όπως καταγράψαμε και παραβλέψεις που έθεσαν σε κίνδυνο τον ελληνικό αθλητισμό. Είδαμε, όμως, και πρόοδο. Διαπιστώσαμε έμπρακτο ενδιαφέρον για αθλητικές υποδομές που είχαν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους.
Από την άλλη πλευρά είδαμε και μείωση στα κίνητρα των αθλητών. Λες και κάποιοι ήθελαν να αντικαταστήσουν τον πρωταθλητισμό με τον μαζικό αθλητισμό.
Επαναλαμβάνουμε, όμως, ότι σε σύγκριση με τα προηγούμενα 5-8 χρόνια, η τελευταία τετραετία ήταν καλύτερη. Πιο παραγωγική. Και με περισσότερο προσωπικό ενδιαφέρον. Με πιο πολλές δράσεις. Και με αξιοπρεπή αποτελεσματικότητα. Διότι έκαναν λάθη, αλλά έδρασαν. Σε αντίθεση με τους δύο προηγούμενους που έλαμψαν δια της αδράνειάς τους.
Κι αν ο απολογισμός μοιάζει συνήθως και με πολιτικό επικήδειο, το ερώτημα που γεννάται είναι τι μπορούμε να περιμένουμε την επόμενη μέρα. Όλα θα εξαρτηθούν από τα πρόσωπα. Από τη δική τους διάθεση να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο και όχι να κάνουν απλά μία guest εμφάνιση.
Η κληρονομιά, πάντως, είναι βαριά. Αρκετά βαρύτερη από εκείνη που σήκωσαν στους ώμους τους ο Κοντονής και ο Συναδινός αρχικά και ο Βασιλειάδης στην πορεία. Άρα, θα χρειαστεί σοβαρότητα, ξεκάθαρο πλάνο και σκληρή δουλειά από εκείνους που θα πάρουν το χρίσμα του επόμενου πρωθυπουργού…
