Είχε περάσει μία ώρα από την στιγμή που είχε ολοκληρωθεί το αγωνιστικό πρόγραμμα της τελευταίας ημέρας της κολύμβησης στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά οι περισσότεροι θεατές παρέμεναν υπομονετικά στις θέσεις τους. Θεωρούσαν αυτονόητη υποχρέωση να παραστούν στην τελευταία στέψη ενός ζωντανού θρύλου του παγκόσμιου αθλητισμού. Και να χειροκροτήσουν τον άνθρωπο που με 23 χρυσά μετάλλια κατέρριψε κάθε ρεκόρ που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.
Ρίο Team Sportsfeed
«Είναι ο τέλειος τρόπος για να ολοκληρώσεις την καριέρα σου. Πολλοί με ρωτάνε ποιο είναι το αγαπημένο μου μετάλλιο, αλλά η απάντηση που συνέχεια λέω και είναι απόλυτα ειλικρινής είναι “δεν ξέρω”. Δεν έχω ιδέα! Το κάθε μετάλλιο είναι μέρος της καριέρας μου και όλα μαζί δημιουργούν αυτό που έχω πετύχει σήμερα, μια καριέρα 20 ετών που ολοκληρώνεται σήμερα», σχολίασε μετά το τέλος της τελευταίας κούρσας ο Μάικλ Φελπς, ανακοινώνοντας και επίσημα ότι «κρεμάει το σκουφάκι του».
Στον μεικτή ομαδική σκυτάλη παρέλαβε από τον Κόντι Μίλερ δεύτερος. Παρέδωσε στον Νέιθαν Έντριαν πρώτος. Δεν ήθελε με τίποτα να κλείσει την καριέρα του ηττημένος. Έτσι οι ΗΠΑ κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο με σχετική άνεση (χρόνος 3:27.95 που συνιστά και νέο Ολυμπιακό ρεκόρ), προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στην κερκίδα. Μια κερκίδα που είχε γεμίσει, όπως και όλες τις μέρες άλλωστε, αυτήν την φορά με έναν ειδικό σκοπό: να δει τον τελευταίο αγώνα του κορυφαίου αμερικανού κολυμβητή και να τον χειροκροτήσει για την συνολική του παρουσία.
Μέχρι και λίγο πριν την τελευταία κούρσα του προγράμματος, υπήρχαν κάποιες άδειες θέσεις στην εξέδρα. Όταν το ρολόι έδειξε 11:00 το βράδυ τοπική ώρα όμως, δεν έπεφτε καρφίτσα. Αρκετοί έτρεχαν μέχρι και δέκα λεπτά πριν την προγραμματισμένη έναρξη του τελευταίου τελικού για να κόψουν το εισιτήριο και να περάσουν μέσα στο κολυμβητήριο και να δουν αυτήν την κούρσα. Δεν τους ενδιέφερε το υπόλοιπο πρόγραμμα της ημέρας, που είχε συγκλονιστικούς τελικούς. Προείχε ο αποχαιρετισμός σε έναν μεγάλο.
Ο ίδιος ήταν ψύχραιμος πριν τον αγώνα. «Δεν μίλαγε πολύ πιο πριν και η αλήθεια είναι ότι δεν τον έχω ζήσει, καθώς τρέξαμε για πρώτη φορά μαζί, ώστε να έχω εικόνα αν αυτό είναι φυσιολογικό ή όχι. Ήταν όμως ως αρχηγός της ομάδας πολύ συναισθηματικός και λυγίσαμε όλοι, όταν είδαμε τα δάκρυά του στο τέλος. Είναι μοναδική στιγμή για κάθε αθλητή να κολυμπά στην ίδια ομάδα με τον Φελπς. Άνοιξε δρόμους για όλους εμάς τους κολυμβητές, ανεξάρτητα από την χώρα στην οποία κολυμπά κανείς και του οφείλουμε τουλάχιστον ευγνωμοσύνη», σχολίασε μετά την κούρσα ο Ράιαν Μέρφι που κολυμπώντας σε 51.85 το κατοστάρι στο ύπτιο, έβαλε τις βάσεις για το 23ο χρυσό του Φελπς σημειώνοτας νέο παγκόσμιο ρεκόρ στο αγώνισμα (αναγνωρίζεται αφού ήταν ο πρώτος που έτρεχε στην σκυτάλη).
«Τέτοιος αθλητής – φαινόμενο δεν θα βρεθεί ποτέ ξανά. Εγώ τουλάχιστον δεν ψάχνω για κάτι τέτοιο. Δεν είναι καν αυτό που λέμε μια φορά σε μια γενιά. Είναι μια φορά σε δέκα γενιές. Δεν θα δείτε ξανά έναν νέο Μάικλ», σχολίασε από την πλευρά του ο προπονητής του Μπομπ Μπόουμαν. Κάτι που έλεγε νωρίτερα και ο απλός κόσμος, που περίμενε για να χειροκροτήσει και να φωτογραφήσει τον κορυφαίο όλων των εποχών. Ακόμα και οι δημοσιογράφοι. Ο κανόνας περί απαγόρευσης φωτογραφιών στην μεικτή ζώνη όπου κάνουν δηλώσεις οι πρωταγωνιστές πήγε… περίπατο. Όλοι ήθελαν ένα «κλικ» από αυτόν τον ζωντανό θρύλο.
Μία ώρα μετά την τελευταία κούρσα, περασμένα μεσάνυχτα πλέον στην Βραζιλία, η ιαχή «Μάικλ Φελπς» δονούσε την ατμόσφαιρα. Και ακουγόταν όχι μόνο από αμερικανικά χείλη, αλλά και από βραζιλιάνικα, βρετανικά, αυστραλέζικα. Όλοι οι αντίπαλοι είχαν μια καλή κουβέντα να πουν. Όπως οι Αυστραλοί, που κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο και όταν εμφανίστηκαν στην συνέντευξη Τύπου, η συντονίστρια χρειάστηκε να ρωτήσει έξι φορές αν υπάρχει κάποιος να κάνει ερώτηση, για να βρεθεί τελικά ένας να τους ρωτήσει… πως ήταν η εμπειρία να κολυμπούν μαζί με τον κορυφαίο κολυμβητή όλων των εποχών.
Τα κολυμβητικά φώτα πλέον έσβησαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο, ωστόσο το άστρο του Μάικλ Φελπς συνεχίζει να λάμπει και θα λάμπει για πάντα. «Μόνο όταν φύγω από τη ζωή θα μάθετε που κρύβω αυτά τα 23 χρυσά μετάλλια, ως τότε μόνο 2-3 δικοί μου άνθρωποι θα ξέρουν το μυστικό», αποκάλυψε ο ίδιος σε σχετική ερώτηση, αναφέροντας ότι έκανε στην ζωή του ό,τι ονειρεύτηκε και είναι ευγνώμων για αυτό. Μάλιστα δέχθηκε ερώτηση για τον μαγικό αριθμό 23, που ήταν ο αριθμός στην φανέλα ενός άλλου Μάικλ, που αποτέλεσε προσωπικό ίνδαλμα για τον Φελπς: του Μάικλ Τζόρνταν. «Την περίμενα αυτήν την ερώτηση. Δεν ξέρω, αλλά πιστεύω ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία, όλα για κάποιον λόγο συμβαίνουν στη ζωή», απάντησε ο Φελπς.
Παράλληλα, μη χάνοντας στιγμή το χιούμορ του κατά την 20λεπτη περίπου συνέντευξη Τύπου και παρά την ένταση των στιγμών αλλά και την κούραση, αποκάλυψε στους δημοσιογράφους ότι… πεινάει σαν λύκος, υποστήριξε ότι δεν μετανιώνει για όσα έκανε στην πορεία των ετών και για το γεγονός ότι στην αρχή δεν ήταν και τόσο επικοινωνιακός με τον Τύπο, ενώ έδωσε και την είδηση: «Μπορεί να αποχωρώ από την ενεργό δράση, αλλά δεν εγκαταλείπω το κολύμπι. Ήρθε η στιγμή να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα μου».
Λίγο νωρίτερα, πριν τις συνεντεύξεις και μετά την απονομή, αισθάνθηκε την ανάγκη μαζί με την αμερικανική σημαία να σηκώσει από κοινού με τους συνασθλητές του ένα πανό που έγραφε «Thank you Rio». Ήταν αρκετό για να ξεσηκώσει για μια τελευταία φορά το βραζιλιάνικο κοινό, που τον περίμενε τόση ώρα μετά την λήξη του αγωνιστικού προγράμματος για να τον αποθεώσει. Ήταν η δική του ανταπόδωση στο «ευχαριστώ» του απλού κόσμου προς το πρόσωπό του. Όχι μόνο αυτού που βρέθηκε στο Ρίο, αλλά όλων όσων είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν, να τον παρακολουθήσουν, να τον θαυμάσουν, έστω και από την τηλεόραση. Ένα «ευχαριστώ» από όλους εμάς, τους αγνούς εραστές του αθλητισμού, για όσα μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια. Μάικλ, thanks for the memories. Η γενιά μας είναι τυχερή που σε γνώρισε…
