Τελικά στην Ελλάδα αιφνιδιάζεται ο κόσμος όταν διαβάζει καλά λόγια για έναν αθλητικό παράγοντα. Ο αιφνιδιασμός μετατρέπεται σε απορία και έπειτα γίνεται καχυποψία για τη σχέση διαπλοκής ανάμεσα στον δημοσιογράφο και τον πρόεδρο ή τον παράγοντα που έγινε αποδέκτης κολακευτικών σχολίων.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Βίωσα αυτή την όψη του νομίσματος με αφορμή τη συνέντευξη του Αχιλλέα Μαυρομάτη. Σε μεγαλύτερο βαθμό από τους περισσότερους συναδέλφους. Ίσως επειδή έχει συνηθίσει η δημοσιογραφική πιάτσα τις κόντρες μου με όλο τον κόσμο. Μα, δεν ανοίγω μέτωπα απλά για να ‘χει ενδιαφέρον η καθημερινότητα. Οι αντιπαραθέσεις οφείλονται στη διάθεση για κριτική ματιά στον κάθε παράγοντα. Από την άλλη πλευρά, όμως, δεν μπορώ να αγνοήσω όσα συμβαίνουν γύρω μου.
Με τον πρόεδρο της ΕΟΠΕ έχω μιλήσει συνολικά έξι φορές στο τηλέφωνο. Τις μισές εξ αυτών για νομικά ζητήματα της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Όταν έκανα τη συνέντευξη, στη ζυγαριά έβαλα δύο δεδομένα: αφενός τις εξαιρετικές συστάσεις από τέσσερις – πέντε ανθρώπους του αθλητισμού, την κρίση των οποίων εμπιστεύομαι σε μεγάλο βαθμό. Αφετέρου μέτρησε το γεγονός ότι ο Μαυρομάτης εμπνέει εμπιστοσύνη στους χώρους που κινείται και επαγγελματικά και παραγοντικά. Συμπέρασμα που βγαίνει από την προώθησή του σε διάφορα πόστα με σημαντικές ευθύνες. Πώς, λοιπόν, να προσπεράσω τέτοιες σημαντικές λεπτομέρειες;
Φυσικά και δεν βγάζω απολογητική διάθεση με το κείμενο. Απλά θέλω να υπογραμμίσω την ανάγκη να αποδίδουμε τα εύσημα όταν πληρούνται οι προϋποθέσεις. Να μην είμαστε πάντα αρνητικοί, μηδενιστές απλά και μόνο επειδή πολλές φορές η κοινή γνώμη διψάει για αίμα. Υπάρχουν και άξιοι παράγοντες! Όπως υπάρχουν και καλοί δημοσιογράφοι!
Ας γράψουμε και μία καλή κουβέντα για όποιον την αξίζει. Ίσως προσφέρουμε καλύτερες υπηρεσίες με ένα θετικό σχόλιο διότι έτσι ενδέχεται να παίρνει δύναμη ο παράγοντας ή έστω ο αθλητής με τον οποίο ασχολούμαστε. Είναι σαν το χτύπημα στην πλάτη που περιμέναμε όλοι έπειτα από ένα ματς ή τη συμμετοχή μας σε ένα αθλητικό γεγονός. Είναι σαν μία καλή κουβέντα από τον προϊστάμενό μας στη δουλειά μας, έστω και αν αποτελεί καθήκον μας η καλή απόδοσή μας.
Μόνο που όλοι πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ένα δεδομένο: όλοι κρινόμαστε καθημερινά! Εμείς μέσα από την αναγνωσιμότητα των ρεπορτάζ μας, οι παράγοντες για τις ενέργειές τους. Οπότε τα καλά λόγια μπορούν εύκολα να γίνουν σκληρή κριτική ή και αντίστροφα! Στο χέρι όλων μας είναι η δικαίωση εκείνων που μας πιστεύουν και η βελτίωσή μας. Όπως είναι στο χέρι μας και η διάψευση των προσδοκιών που κάποια στιγμή δημιουργούμε με τις πράξεις μας…
