Αγαπητοί αναγνώστες μη βιαστείτε να με περάσετε για …τρελό. Δεν μιλώ για επένδυση χρημάτων στο εξωτερικό, τη στιγμή που αγωνιούμε και παρακαλάμε ξένους να κάνουν παραγωγικές επενδύσεις στην Ελλάδα, μήπως πάρουμε μια οικονομική ανάσα…
του Γιάννη Μαμουζέλου
Δημοσιογράφος, μέλος ΔΣ ΣΕΓΑΣ
Μιλώ για «επένδυση συμμετοχής» στα διεθνή όργανα του αθλητισμού, όπως είναι τα δ.σ. των ευρωπαϊκών ή παγκόσμιων Ομοσπονδιών και οι διάφορες επιτροπές τους! Για μια κίνηση εξωστρέφειας και προσπάθεια γαλανόλευκης παρουσίας και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους…
Τώρα που χανόμαστε, μπορεί να αναρωτηθείτε… Ναι, τώρα που πρέπει να διαχειριστεί ο ελληνικός αθλητισμός εσωτερικά την κρίση και να διατηρήσει όποιο ανταγωνιστικό είπεδο μπορεί, πρέπει να σηκώσει κεφάλι σε διοικητικό επίπεδο για να μη μείνει στη γωνία, να μη ξεχαστεί, αν τυχόν δεν μπορεί να σταθεί σε αθλητικό…
Πήρα αφορμή από τις θέσεις που διεκδίκησαν και πήραν ο πρόεδρος και άλλα στελέχη της ΕΟΠΕ στη FIVB και CEV, ενώ είναι γνωστό ότι ο στίβος έχει ανοίξει την πόρτα της ΕΑΑ, ενώ και κάποια άλλα σπορ έχουν μία τουλάχιστον διεθνή παρουσία.
Αυτό πιστεύω ότι πρέπει να γίνει στρατηγικός στόχος, τουλάχιστον για τις ελληνικές ομοσπονδίες που διαθέτουν οργάνωση, αξιόλογα στελέχη και διεθνή αγωνιστική παρουσία. Χωρίς υπερβολές ταξιδιών, αλλά αξιοποιώντας τις διεθνείς υποχρεώσεις μας όσοι πιστεύουν πως διαθέτουν γνώσεις και αποδοχή για κάποιους τομείς του αθλήματός τους, ας προσπάθήσουν να καλλιεργήσουν σχέσεις, να αυξήσουν την αναγνωρισιμότητά τους, να πάρουν πρωτοβουλίες, να καταθέτουν ιδέες και απόψεις, έστω κι από μακριά…
Υποθέτω ότι υπάρχουν αρκετοί (ακόμη και τεχνικοί) στον ελληνικό αθλητισμό γενικά, που με κατάλληλη ενημέρωση και προετοιμασία θα μπορέσουν σταδιακά να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο διεθνή χώρο του αθλήματός τους και σε λίγα χρόνια ν’ αρχίσουν να διεκδικούν άμεση συμμετοχή σε διεθνείς Ομοσπονδίες και όργανα.
Θέλω να ελπίζω ότι και το υφυπουργείο και η ΓΓ αθλητισμού θα αντιληφθούν πόσο αναγκαίο είναι αυτό για τη χώρα μας (απόδειξη των ωφελειών είναι όσα έχουν αποφέρει οι σχέσεις και οι θέσεις που έχουν ο πρόεδρος και άλλα μέλη της ΕΟΕ στο διεθνές Ολυμπιακό κίνημα) και θα στηρίξουν -τουλάχιστον ηθικά – την όποια κίνηση.
Προσοχή, δεν υποστηρίζω ότι πρέπει οι παράγοντες των ομοσπονδιών ν’ αρχίσουν με «ψύλλου πήδημα» να πηγαίνουν στο εξωτερικό. Ευκαιρίες και τρόποι υπάρχουν.
Η ουσία είναι να καταλάβει ο κόσμος του αθλητισμού ότι η εποχή απαιτεί μορφωμένα, αθληικά και κοινωνικά καλλιεργημένα στελέχη, που δεν θα βλέπουν μόνο μέχρι τα συμφέροντα του σωματείου, την περιφέρειας ή της θέσης τους στην ομοσπονδία, αλλά θα μπορούν να σταθούν και σε άλλο επίπεδο. Γιατί δηλαδή μπορούν άλλοι (από εξίσου μικρές ή μικρότερες χώρες) και όχι κι εμείς;
