Ο Κάρλες Πουγιόλ ανακοίνωσε πως το καλοκαίρι σταματάει το ποδόσφαιρο. Ο εμβληματικός αρχηγός της Μπαρτσελόνα των σούπερ σταρ, πήρε την απόφαση του και η θλίψη είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί στους μπλαουγκράνα (και όχι μόνο).
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Σ’ αυτή την παγκοσμιοποιημένη εποχή του άκρατου ποδοσφαιρικού καπιταλισμού, δεν είναι πολλοί πλέον οι ποδοσφαιριστές που αξίζουν να φέρουν τον τίτλο «σημαία» μίας ομάδας: Ράιαν Γκιγκς, Χαβιέ Ζανέτι, Φραντσέσκο Τότι είναι αυτοί που για εμένα προσωπικά αποτελούν την ενσάρκωση του όρου. Σε αυτούς τους ζωντανούς θρύλους, προσθέστε και έναν ακόμα – το όνομά του, Κάρλες Πουγιόλ.
Ο εμβληματικός αρχηγός της Μπαρτσελόνα δήλωσε σήμερα εμφανώς συγκινημένος ότι το καλοκαίρι θα φορέσει για τελευταία φορά στο μπράτσο του το κιτρινοκόκκινο – στα χρώματα του λάβαρου της Καταλονίας, της θρυλικής Senyera- περιβραχιόνιο της αγαπημένης του Μπάρτσα. Στα 35 του χρόνια, ένιωσε ότι δεν έχει πλέον τη δύναμη να αγωνίζεται στο επίπεδο που θέλει και απαιτεί από τον εαυτό του. Ποιο είναι αυτό; Τα λόγια των συμπαικτών του, το περιγράφουν με τον πιο γλαφυρό τρόπο: «Είναι αυτός που ακόμη κι όταν κερδίζουμε 3-0 και απομένουν λίγα δευτερόλεπτα για τη λήξη, θα σου ουρλιάξει αν νομίσει ότι χάνεις την αυτοσυγκέντρωσή σου», «Ακόμα κι όταν χάνουμε με 4 γκολ, αυτός πιστεύει ότι μπορούμε να κερδίσουμε» και το καλύτερο όλων «Είναι ένας πόνος στον κ..ο, δηλαδή αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε»!
Οι οπαδοί των μπλαουγκράνα δεν του κόλλησαν άδικα το προσωνύμιο «Ο Τοίχος». Γιατί πράγματι αυτό ακριβώς ήταν. Εδώ και 19 χρόνια, 593 εμφανίσεις, 18 γκολ και χιλιάδες σωτήρια τάκλιν, ο Πουγιόλ ήταν και παραμένει η ψυχή και η παλλόμενη καρδιά αυτής της ομάδας για τους περισσότερους, ανώτερης ιδέας για τον ίδιο. Οι αριθμοί αναμφίβολα εντυπωσιακοί, όμως η αληθινή αξία του αρχηγού, δηλαδή το πάθος του, δεν αποτυπώνεται σε κανένα χαρτί – έχει όμως εγγράψει ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη κάθε πραγματικού φίλαθλου, ασχέτως οπαδικής προτίμησης.
Όπως είχε δηλώσει ο ίδιος για τον εαυτό του κάποτε, «Δεν έχω την τεχνική του Ρομάριο, την ταχύτητα του Όβερμαρς ή τη δύναμη του Κλάιφερτ. Όμως δουλεύω πιο σκληρά από όλους. Μοιάζω με τον φοιτητή που δεν είναι και τόσο έξυπνος, όμως κάνει επανάληψη για τις εξετάσεις του και στο τέλος τα καταφέρνει μια χαρά».
Αν η Μπαρτσελόνα είναι -όπως λένε- κάτι περισσότερο από ένα κλαμπ, ο Πουγιόλ είναι κάτι περισσότερο από ένας παίκτης…
[youtube id=”HTdfrlhQPKw” width=”620″ height=”360″]
