Σπίτι του στίβου και όχι παράνομη γκαρσονιέρα το Ολυμπιακό Στάδιο Λευτέρη Αυγενάκη!

Ήταν του Σταυρού, Σεπτέμβρης του 1998 όταν γεννήθηκε η κόρη μου. Ήρθε η μάνα μου από το χωριό να δει την εγγονή. Την φίλησε σταυρωτά. Τη σήκωσε στον αέρα, κοίταξε με την άκρη του ματιού την συμπεθέρα και έκανε την διαπίστωση, προστακτικά – κοινώς δεν θα υπήρχε άλλη άποψη- σε μένα και την γυναίκα μου! «Ρε την Ελενίτσα… ίδιος ο γιος μου».

του Θοδωρή Σαλαντή
[email protected]   
follow me @salantistheo

Όπως καταλαβαίνετε το «Ελενίτσα» και όχι η ομοιότητα ήταν το ζητούμενο της στιγμής για την ίδια! Εξασφάλισε έτσι το όνομα, χωρίς πολλές διατυπώσεις και συζητήσεις. Η αστική αθηναϊκή ευγένεια της πεθεράς μου, ομολογώ σήμερα ότι ηττήθηκε κατά κράτος, χωρίς κιχ, από τα μεσσηνιακά εθιμικά δίκαια που κουβαλούσε η συμπεθέρα στις πλάτες της!

Είχε νυχτώσει όταν βγήκαμε από το ΙΑΣΩ να πάμε σπιτι. Έμενα ακριβώς απέναντι από την κεντρική πύλη του Ολυμπιακού Σταδίου! Εκείνη την βραδιά ήταν η συναυλία των Rolling Stones! «Πάμε μέσα μάνα, έλα να το δεις και αυτό»! Απίστευτο σόου, το αδιαχώρητο, φώτα, λέιζερ από τους γερόλυκους της ροκ! Και εκεί είδα για πρώτη φορά την… Γιαγιά Ελένη να λικνίζεται, με σφιγμένα τα χέρια σε γροθιές, στα τραγούδια του Μικ Τζάγκερ. Πάνε τα καλαματιανά και τα τσάμικα… 

Όλο ξεφεύγω από τα θέμα μου αλλά όταν θέλω να γράψω για κάτι με καθοδηγούν τα βιώματά μου! Με το Ολυμπιακό Στάδιο Αθηνών έχω μία ιδιαίτερη σχέση. Αποτελεί για μένα τον σύγχρονο Παρθενώνα της πόλης μας. Εκεί έχουν σφυρηλατηθεί και οι σημαντικότερες στιγμές της ζωής μου. Όταν και όσες φορές ανατρέχω το παρελθόν, η εικόνα του Σταδίου έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις προσωπικές μου ιστορίες. 

Φυσικά σας περιέγραψα μια πιο ιδιωτική αλλά πιστέψτε με, 33 χρόνια στην αθλητική δημοσιογραφία, και στο στίβο ειδικότερα, έχω δικαίωμα να προβώ και εγώ σε μια «προστακτική» διαπίστωση! Και δεν σηκώνω κουβέντα περί του αντιθέτου. Το ΟΑΚΑ ειναι ο πυλώνας της ιστορίας του κλασικού αθλητισμού μας, της Αθήνας μας, της χώρας μας! Οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις οποιασδήποτε μορφής και ύφους, δεν έρχονται παρά για να ενδυναμώσουν αυτό το προφίλ και την ταυτότητα που έχει κερδίσει το Στάδιο από τον στίβο! 

Το Ολυμπιακό Στάδιο Αθηνών αποτέλεσε την παράνομη σχέση του ελληνικού ποδοσφαίρου! Αντιμετωπίσθηκε ως ερωμένη της βραδιάς από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ! Πέρασαν καλά αλλά το ξημέρωμα τους βρήκε στο δρόμο για το σπίτι! Το δικό τους σπίτι! 

Μόνο εμείς και βάζω και τον εαυτό μου μέσα, κλείνουμε στην καρδιά μας το Ολυμπιακό Στάδιο Αθηνών. Δεν είναι ότι δημιουργήθηκε για τους πανευρωπαϊκούς αγώνες στίβου το 1982 από τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή, ούτε ότι φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Σε κάθε του γωνιά, σε κάθε του μέτρο, έχουν στάξει δάκρυα χαράς και λύπης από χιλιάδες Ελληνόπουλα που κάνουν στίβο, από τους χιλιάδες Έλληνες που αγαπούν τον κλασικό αθλητισμό.

Αυτό είναι το σπίτι μας. Αυτό είναι το σπίτι του ελληνικού στίβου. Δικαιωματικά! Δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει. Ευτυχώς ο υπουργός αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης δείχνει ότι το ‘χει κατανοήσει! Ξέρει ότι η ζωή του κεντρικού Σταδίου θα περάσει μέσα από το στίβο. Γνωρίζει ότι ο Καλατράβα όταν συνέθεσε το έργο που περικλείει τις κερκίδες και τον περιβάλλοντα χώρο, στο μυαλό του είχε τον κλασικό αθλητισμό και τον Ολυμπισμό.

Αυτή την περίοδο ο προγραμματισμός ρίχνει πολλά χρήματα στο συγκρότημα του ΟΑΚΑ. Στο κεντρικό στάδιο αλλάζει το ταρτάν, φυσικά συντηρείται το στέγαστρο του Καλατράβα. Ολα δείχνουν ότι ο χώρος που φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 πολύ σύντομα θα είναι ένας από τους πρώτους σε επισκεψιμότητα τουριστών, που έρχονται στην Ελληνική πρωτεύουσα.

Ο ΣΕΓΑΣ εδώ και χρόνια, ως η αρχαιότερη ελληνική ομοσπονδία κάνει ένα μεγάλο λάθος. Αναζητεί νέα στάδια και διαμαρτύρεται. Την ώρα που έχει το σπίτι, ψάχνει γκαρσονιέρες λες και θέλει να στεγάσει ερωμένες. Να φτιάξουμε στάδιο εδώ, στάδιο εκεί, στάδιο παραπέρα. Τι λέτε ρε γίγαντες τόσα χρόνια… Αντί να διεκδικήσετε το κεντρικό στάδιο όχι μόνο ως χώρο αγώνων αλλά και προπόνησης! 

Και εντάξει, σε ό,τι αφορά τον κλειστό στίβο ο υπουργός αθλητισμού έως τα τέλη της χρονιάς θα έχει έτοιμη την Παιανία καθως ο στίβος δεν έχει χειμερινό χώρο προετοιμασίας και αγώνων. Σε ό,τι αφορά όμως στον ανοιχτό στίβο υπάρχει το δημιούργημα με τις αιώνιες προοπτικές, το Ολυμπιακό Στάδιο.

Έτσι θα ζήσει το στάδιο! Η απόφαση του Λευτέρη Αυγενάκη θα πρέπει να είναι μία και μόνη. Το Ολυμπιακό Στάδιο μαζί με το ένα βοηθητικό και με το χώρο του κλειστού γυμναστηρίου να αποτελεί το σπίτι του ελληνικού στίβου. Ούτως ή άλλως σε αυτούς που θα πουν ότι έχει πολλά λειτουργικά έξοδα η εγκατάσταση, θα απαντήσω το εξής. Μα και ο ΣΕΓΑΣ και το ΟΑΚΑ χρηματοδοτούνται από το κράτος. Δεν χρειάζεται να χρεώνει το Ολυμπιακό Στάδιο τον στίβο και να παίρνει τα χρήματα από την ομοσπονδία, αντί να τα πάρει απευθείας από την πολιτεία.

Εκεί λοιπόν μπορεί να δημιουργηθεί και το διεθνές μουσείο του κλασικού αθλητισμού. Οι τουρίστες πιστέψτε με θα είναι χιλιάδες. Όποιος έχει πάει σε μία πόλη που έχει φιλοξενήσει Ολυμπιακούς Αγώνες ως νούμερο ένα αξιοθέατο είναι το στάδιο των αγώνων. Στη Βαρκελόνη για παράδειγμα το Μονζουίκ, στο Μόναχο, στη Ρώμη. Τώρα λοιπόν που το ποδόσφαιρο εγκατέλειψε το κόσμημα έρχεται και πάλι η ώρα του στίβου να το αναγεννήσει! Ταυτόχρονα το Ολυμπιακό Στάδιο φυσικά και θα πραγματοποιεί εκδηλώσεις πολιτιστικού ενδιαφέροντος, αλλά φανταστείτε το ως την Κοιτίδα του Ελληνικού κλασικού αθλητισμού. 

Δεν ξέρω τι σκέφτεται η Σοφία Σακοράφα! Υποψιάζομαι ότι η καρδιά της κάθε φορά που μπαίνει σε αυτή την εγκατάσταση, χτυπά και της θυμίζει το μετάλλιο των πανευρωπαϊκών αγώνων στίβου το 1982 και όχι μόνο. Ας αφήσει λοιπόν τα σχέδια συμβουλατόρων και συνεχιστών ατέρμονων πολιτικών επί σειρά ετών στο ΣΕΓΑΣ και να συνεργαστεί με τον υπουργό αθλητισμού. Για να λύσουν μία και έξω το ζήτημα στέγασης του κλασικού μας αθλητισμού. Το Ολυμπιακό Στάδιο περιμένει.

Για να κλείσω λοιπόν όπως ξεκίνησα το σημερινό σχόλιο. Εκεί που η μάνα μου λικνιζόταν με καλαματιανο στιλ στους ήχους των Rolling Stones, χάζευε το Σταδιο που την προηγούμενη χρονιά είχε φιλοξενήσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου. «Εμ γι’ αυτό παιδάκι μου έχουμε καλούς αθλητές, με τέτοια στάδια…» Μάλιστα! Η γιαγιά από το χωριό, που δεν είχε επισκεφθεί την Αθήνα τέσερις-πέντε φορές συνολικά, κατάλαβε γιατί είχαμε καλό στίβο. Αρκούσε μια ματιά στο σπίτι… Δώσε τα κλειδιά κύριε υπουργέ στον κλασικό αθλητισμό για να μείνεις και εσύ στην ιστορία!