Χάρηκα διαβάζοντας για την πρωτοβουλία του φίλου Κώστα Βαρδαλή (ριζωμένου μια ζωή, μαζί με κάποιους άλλους στη… γωνία Ευελπίδων & Μαυρομματαίων) να κινητοποιήσει παλιούς αθλητές του συλλόγου μας να αναλάβουν τις τύχες του, παίρνοντας θέσεις ευθύνης στο διοικητικό συμβούλιο και στις εφορίες των πολυάριθμων τμημάτων.
του Γιάννη Μαμουζέλου
δημοσιογράφου, μέλους ΠΓΣ
Χάρηκα που αρκετοί έδειξαν ενδιαφέρον και διάθεση προσφοράς σε ένα σύλλογο, ο οποίος, πέραν του γνωστού από δεκαετίες προσδιορισμού του ως «σύλλογος των Ολυμπιονικών», θα μπορούσε –σε μεταφορά του μότο της Μπαρτσελόνα- να θεωρηθεί κάτι περισσότερο από ένας αθλητικό κλαμπ!
Ελπίζω ότι η συζήτηση δεν έμεινε στις αναμνήσεις και σε συναισθηματικές φορτίσεις (όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις…) ή σε εκφράσεις καλών προθέσεων (όπως έχει γίνει και στο παρελθόν…). Αλλά ότι έγινε συζήτηση για τη σημερινή δομική -λειτουργική, οικονομική, αγωνιστική κ.α. κατάσταση του Πανελληνίου και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σε καθημερινή ή σε βραχυπρόθεσμη και μεσοπρόθεσμη βάση…
Οφείλει να μη ξεχνά κανείς ότι ο Πανελλήνιος είναι διαχρονικά ένα «τεράστιο μέγεθος» στο χώρο του ελληνικού αθλητικού οικοδομήματος και φυσικά το βάρος για να διοικηθεί σωστά και αποδοτικά αληθινά τεράστιο!
Δυστυχώς ο σύλλογος είχε την ατυχία να πληγεί από τον …τυφώνα Κυριακού και Σια (όπου εντάσσονται όλα τα πρόσωπα –τα περισσότερα άσχετα με τον ΠΓΣ- που τον διοίκησαν με τον μεγαλοεπιχειρηματία ή μόνα) που άφησε τεράστια χρέη και πληγές σε έμψυχα και άψυχα στο πιο γνωστό πανελληνίως κομμάτι του Πεδίου Άρεως, στην πάντα ενεργή «κυψέλη του αθλητισμού».
Έχουν γραφεί πάρα πολλά για τα «έργα και ημέρες» και δεν θα επανέλθω, απλώς θυμίζω ότι από το καλοκαίρι του 2010 ο Πανελλήνιος διοικείται από «διοίκηση Πρωτοδικείου», δηλαδή από μεταβατική διοίκηση, εν μέρει περιορισμένης ευθύνης, αν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο όρος.
Μια διοίκηση με εκλεκτά μέλη και παλιούς σπουδαίους αθλητές του ΠΓΣ, που πάλεψε με νύχια με δόντια να μην μπει λουκέτο και να μην πάνε φυλακή οι τολμηροί που δέχθηκαν το διορισμό του δικαστηρίου για να διοικήσουν! Μια διοίκηση όμως που λόγω μεγάλης ηλικίας και άλλων αδυναμιών των περισσότερων μελών της αδυνατούσε να δώσει λύσεις σε πιεστικά ζητήματα.
Σίγουρα, έως σήμερα, με μύριους κόπους έγιναν πολλά, με σπουδαιότερο τη νομιμοποίηση των εγκαταστάσεων του συλλόγου, την αποφυγή της αχρησίας του κολυμβητηρίου, μια «ελεγχόμενη» οικονομική λειτουργία και την συνέχιση της δράσης των περισσότερων αγωνιστικών τμημάτων…
Φυσικά και χρέη υπάρχουν και χρέη και …διαρροή αθλητών και μεγάλα προβλήματα (παλαιές αγωγές ή μηνύσεις κ.λπ) και ζημιές και αχρηστία στις εγκαταστάσεις, όπου παρά την επιτόπια ενημέρωση της περιφερειάρχη κ. Δούρου δεν υπήρξε η όποια κίνηση φάνηκε αρχικά εφικτή.
Για να εκλεγεί λοιπόν δ.σ. με διαδικασία αρχαιρεσιών και να σηκώσει ακόμη μεγαλύτερες ευθύνες (συλλογικές και –ατυχώς λόγω νόμου- προσωπικές) πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να γίνουν μέλη του σωματείου, να μπορούν να εκλεγούν στη διοίκηση και φυσικά να έχουν ενημερωθεί για τις ευθύνες και όλα όσα θα αντιμετωπίσουν!
Με γενικότητες και «εύκολες» λύσεις είναι αδύνατο να επανέλθει σε κανονικότητα και αγωνιστική ανάκαμψη στον Πανελλήνιο και ειδικά στο τμήμα –αιχμή και καμάρι του, το στίβο!
Μακάρι λοιπόν οι παλιοί πρωταθλητές και αθλητές (μα και άλλοι πολίτες-φίλαθλοι με ικανότητες και δυναμισμό) που –υποθέτω- βρίσκονται σε ηλικιακή, επαγγελματική και οικονομική κατάσταση «δημιουργίας και παραγωγικότητας» να επιβεβαιώσουν έμπρακτα ότι θέλουν και μπορούν να αναλάβουν τις τύχες ενός συλλόγου που συμπυκνώνει μεγάλα κεφάλαια της ιστορίας του αθλητισμού στην Ελλάδα!
