Ξεκινώντας το ταξίδι για το Ηράκλειο οι προσδοκίες ήταν σίγουρα μεγάλες. Από μια μεγάλη διοργάνωση που διεξάγεται μετά από πολλά χρόνια μέσα στη χώρα σου σίγουρα περίμενες πολλά…
της Σεβαστής Βρακατσέλη
[email protected]
Προσδοκίες που αγωνιστικά επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά… Η Εθνική ομάδα στίβου ανήκει από χτες ξανά στη σούπερ λιγκ, εκεί όπου ανήκει όπως φώναζαν όλοι με μία φωνή. Η ομάδα μια και αδιαίρετη, με μοναδικές τις στιγμές που όσοι αθλητές βρίσκονταν στις κερκίδες εμψύχωναν όσους αγωνίζονταν και στο τέλος εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσουν όλοι μαζί ένα κουβάρι, κυματίζοντας την ελληνική σημαία με καμάρι και χορεύοντας υπό τους ήχους του Ζορμπά αλλά και παραδοσιακής κρητικής μουσικής.
Με σεβασμό στη μεγάλη προσπάθεια τους και την επιτυχία που τους ανήκει ολοκληρωτικά ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους.
Ας πάρουμε όμως την ιστορία από την αρχή…
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο και βλέποντας τις αφίσες τοποθετημένες σε αρκετά σημεία ήμασταν αισιόδοξοι αλλά και χαρούμενοι που βρισκόμασταν και εμείς εκεί για αυτό το λόγο.
Με λύπη μου λίγες ώρες αργότερα συνειδητοποιήσαμε ότι δεν θα βλέπαμε τελικά άλλες… Αυτό από μόνο του δεν σήμαινε τίποτα και ρωτώντας μάθαμε ότι το προηγούμενο διάστημα γίνονταν από τις τοπικές αρχές διάφορα μικρά event για το αθλητικό γεγονός που θα φιλοξενούσε η πόλη του Ηρακλείου. Δείγμα θετικό που το κρατάμε και περιμένουμε να επιβεβαιωθεί.
Πέμπτη και Παρασκευή απόγευμα το πρόγραμμα έγραφε προπόνηση στο στάδιο. Ήταν εκεί που σιγουρευτήκαμε ότι οι αθλητές ήταν πανέτοιμοι αλλά οι διοργανωτές είχαν πολλά ακόμα να ρυθμίσουν. Στα δοκιμαστικά που πραγματοποιήθηκαν δεν λειτουργούσε η ηλεκτρονική χρονομέτρηση με αποτέλεσμα οι αθλητές να αναρωτιούνται αν υπήρχε κάποιος λόγος που έγιναν αυτές οι κούρσες. Υπήρχαν λίγες ώρες ακόμα να διορθωθούν και να ρυθμιστούν όλα. Προτιμήσαμε να κρατήσουμε την μισογεμάτη εκδοχή του ποτηριού.
Ο δρόμος προς το ξενοδοχείο μακρύς, σε βαθμό να αναρωτιέσαι γιατί η ελληνική (και όχι μόνο) αποστολή έμενε τόσο μακριά στο οποίο ήρθε να προστεθεί και η κατάσταση του ξενοδοχείου. Ήταν πιο πολύ χώρος αναψυχής, όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε από πολλούς, με πολύ δυνατή μουσική που δεν άφηνε τους αθλητές να ξεκουραστούν όπως θα ήθελαν αλλά και το φαγητό δεν πληρούσε καθόλου τις προδιαγραφές γεύματος αθλητών πριν από ένα αθλητικό γεγονός.
Η κινητοποίηση των αρμοδίων για να γίνει η αλλαγή ήταν άμεση και ξεκίνησε από το απόγευμα της Πέμπτης ωστόσο λόγω του μεγάλου αριθμού των ατόμων το οποίο θα έπρεπε να φιλοξενηθεί από το νέο ξενοδοχείο η αλλαγή δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί νωρίτερα από το πρωί της Παρασκευής όπου το σύνολο των Ελλήνων αθλητών εμφανώς ανακουφισμένοι μάζεψαν τα πράγματα τους, μεταφέρθηκαν στο νέο σημείο διαμονής.
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε λίγο πριν την έναρξη των αγώνων. Από νωρίς στο γήπεδο όπου και αν εντόπιζες πηγαδάκι αθλητών καταλάβαινες πόσο αποφασισμένοι ήταν να πάρουν αυτό που τους αξίζει και δεν ήταν άλλο από την άνοδο στη σούπερ λιγκ. Μια πραγματική ομάδα με ψυχή και πάθος που θα έδινε τα πάντα στο ταρτάν μέσα.
Μέσα στο στάδιο το βλέμμα ξέφευγε από τους αθλητές και γύρναγε στην κερκίδα περιμένοντας τη να γεμίσει. Το μέτρημα μας σταμάτησε κάπου στις 6000-6500 κόσμου, εκ των οποίων τα 4500 περίπου ήταν η παιδική κερκίδα. Μια πάρα πολύ καλή κίνηση αλλά σε ένα στάδιο χωρητικότητας 24000 θέσεων το 1/4 δεν το λες γεμάτο στάδιο. Φυσικά σε καμία περίπτωση αυτό δεν αναιρεί ότι ήταν πολύ ενθουσιώδες κοινό που εμψύχωνε και έδινε φτερά στους αθλητές να τρέξουν πιο γρήγορα, να πηδήξουν πιο ψηλά και να ρίξουν πιο μακριά. Το παραδέχτηκαν όλοι οι αθλητές και τους έστειλαν και τις πιο θερμές τους ευχαριστίες.
Σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις το κομμάτι των εθελοντών και των αποτελεσμάτων είναι κομβικά για τη σωστή διεξαγωγή των αγώνων αλλά και ενημέρωσης όσων δεν μπορούσαν να δώσουν το παρόν.
Οι πολύ πρόθυμοι και φιλότιμοι εθελοντές χάνονταν κάποιες στιγμές λόγω της άγνοιας από το πως λειτουργείς σε έναν αγώνα στίβου κάτι που δυσκόλευε λίγο και τη δουλειά μας όπως και η αργοπορία των αποτελεσμάτων που πολλές φορές έπρεπε να διορθωθούν.
Αφήσαμε για το τέλος τη μεγαλύτερη ίσως γκάφα της διοργάνωσης που δεν είναι άλλη από την κούρσα των 5.000μ. των ανδρών που ξαφνικά από ένα λάθος του στροφομέτρη έγινε 5.400μ. και οι αθλητές κοίταγαν έκπληκτοι την επίδοση τους προσπαθώντας να καταλάβουν τι είχε συμβεί για να τους λυθεί η απορία λίγες ώρες μετά.
Παρόλα αυτά η εικόνα του συγκινημένου Περικλή Ιακωβάκη στο αντίο του στην Εθνική ομάδα μπροστά από όλη την ελληνική αποστολή που πανηγύριζε κυματίζοντας την Ελληνική σημαία είναι αυτή που κρατήσαμε στο δρόμο της επιστροφής στη βάση μας!
