Πριν από ένα χρόνο, τέτοια εποχή, είχα ασκήσει δριμύτατη κριτική στον Δημήτρη Μελισσανίδη. Ήταν 1η Οκτωβρίου όταν επιχείρησα να αποδώσω ευθύνες για την κατάντια της ΑΕΚ σε όσους πέρασαν τα τελευταία χρόνια από το τιμόνι της. Με τίτλο «ομάδα μοντέλο, την κάνατε μπουρδέλο» προσπάθησα να αποδώσω δικαιοσύνη, όπως εισέπραττα τις σκέψεις των οπαδών.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Στην τηλεφωνική επικοινωνία μας, του εξήγησα ότι από τον Μελισσανίδη έχεις πολλές περισσότερες απαιτήσεις από κάποιον… Σταύρο Αδαμίδη. Από έναν Νίκο Θανόπουλο. «Αν δεν μπορεί ο Μελισσανίδης να σώσει την ΑΕΚ, τότε δεν μπορεί κανείς», του είχα εξηγήσει. Όχι πώς με άκουγε, αλλά έπειτα από ένα χρόνο αισθάνομαι ότι έχω δικαιωθεί πριν καλά – καλά αρχίσει η πορεία επιστροφής προς την κορυφή. Διότι αυτός είναι ο στόχος του Μελισσανίδη. Γι’ αυτό και επέλεξε το σύνθημα «ερχόμαστε». Για να δείξει ότι σκοπεύει να τα συμπαρασύρει όλα στο πέρασμά του.
Πρωταθλητισμό θέλει να κάνει ο «Τίγρης». Αλλά η δυσκολότερη αποστολή του ήταν να πείσει τους οπαδούς της Ένωσης ότι μπορεί να κάνει ό,τι και στη δεκαετία του ’90. Οι φίλοι της ΑΕΚ είχαν καεί στον χυλό. Φυσιολογικά, λοιπόν, φυσούσαν και το γιαούρτι. Ακόμα και ο Ντέμης Νικολαΐδης, «ο δικός μας άνθρωπος», όπως τον αποκαλούσαν, μέσα σε τέσσερα χρόνια παραμονής στην προεδρική καρέκλα κατάφερε να προδώσει κάθε όνειρο των οπαδών. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς είχε προ πολλού απολέσει τη δυνατότητα να προσφέρει όραμα στον κόσμο.
Όραμα από δύο
Υπήρχαν, λοιπόν, μόνο δύο άτομα που θα μπορούσαν να αφυπνίσουν τον «γίγαντα», όπως χαρακτηρίζει την ΑΕΚ ο Σάκης Τσιώλης. Ο ένας, ο Πόλυς Χατζηϊωάννου είχε ξεκόψει κάθε θετική σκέψη επειδή «δεν ταιριάζω με την ατμόσφαιρα του ελληνικού ποδοσφαίρου», όπως έλεγε στο περιβάλλον του. Ο άλλος ήταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Αλλά ο Νικαιώτης ξεκαθάριζε ότι «δεν θα πληρώσω εγώ τα χρέη που δημιούργησαν άλλοι».
Ήρθε, όμως, το μοιραίο. Τα επεισόδια στο ματς με τον Πανθρακικό σηματοδότησαν τον υποβιβασμό της ΑΕΚ στη Φούτμπολ Λιγκ. Αλλά με τα χρέη να κρέμονται σαν λαιμητόμος πάνω και από τα… δύο κεφάλια, το μέλλον έμοιαζε και ήταν προσχεδιασμένο. Αργά ή γρήγορα θα ερχόταν ο υποβιβασμός στη Γ’ Εθνική. Η απόφαση επισπεύτηκε. Τι να… πεθάνεις Σάββατο, τι Κυριακή πρωί… Και στις δύο περιπτώσεις τη Δευτέρα θα σε θάψουν. Κάπως έτσι το σκέφτηκε ο Μελισσανίδης. Έστειλε τα κατάλληλα μηνύματα και η γενική συνέλευση της ΠΑΕ αποφάσισε την πτώχευσή και άρα τον υποβιβασμό στη Γ’ Εθνική. Ο βραχνάς των χρεών διαγράφηκε. Ο «Τίγρης» βγήκε μπροστά! Βρυχήθηκε! Καθάρισε με τα εσωτερικά μέτωπα και φώναξε «ερχόμαστε». Μέσα σε τρεις μήνες ο Μελισσανίδης κατάφερε να σβήσει και την τελευταία αμφιβολία. Περισσότεροι από 15.000 φίλοι της ΑΕΚ τον ακολούθησαν με αγορά εισιτηρίων διαρκείας. Ακόμα περισσότεροι τον πίστεψαν. Την ίδια ώρα που οι αντίπαλοί άρχισαν να ρίχνουν από τώρα τα πυρά τους. Δύο χρόνια πριν από την επικείμενη συνάντησή των ομάδων.
Ο Μελισσανίδης κατάφερε και έδωσε όραμα στον κόσμο. Έπαιξε το χαρτί του γηπέδου. Της επιστροφής στις ρίζες. Της αναγέννησης από τις στάχτες. Το τρίπτυχο της επικείμενης επιστροφής. Τα τρία χαρτιά που έριξε στο τραπέζι ο Μελισσανίδης. Μόνο ένας καλός παίκτης θα μπορούσε να τα βγάλει την κατάλληλη στιγμή. Και ο Νικαιώτης απέδειξε ότι είναι καλός παίκτης. Γι’ αυτό κέρδισε την πιο δύσκολη παρτίδα. Εξασφάλισε την εμπιστοσύνη του κόσμου. Με δεδομένο ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, ο Μελισσανίδης και η ΑΕΚ διένυσαν τη μισή απόσταση.
