Δεν χρειάζονται αναλύσεις επί αναλύσεων για να αποδειχθεί ότι το ελληνικό κράτος δεν ενδιαφέρεται για τον αθλητισμό και κατά συνέπεια για την ευζωία των Ελλήνων. Αρκεί μία ματιά στα σχολεία…
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Σήμερα στα ελληνικά σχολεία, ο μαθητής της Β΄ λυκείου έχει στο σχολικό του πρόγραμμα δύο ώρες γυμναστικής την εβδομάδα (συνολική διάρκεια 90 λεπτά) και ο μαθητής της Γ΄ λυκείου, μόλις μία ώρα την εβδομάδα. Για δύο χρόνια, στα οποία οι μαθητές βιώνουν μία εξαιρετικά καθιστική ζωή εξαιτίας των μαθημάτων και του τρόπου εισαγωγής στο πανεπιστήμιο, με περιορισμένο χρόνο για εξωσχολικές αθλητικές δραστηριότητες, το σχολείο δεν τους δίνει τη δυνατότητα να γυμναστούν σωστά, ούτε μέσα στο σχολικό πρόγραμμα.
Το ρητό «νους υγιής εν σώματι υγιεί» πάει περίπατο, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε ότι ως επί το πλείστον (πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις) στο λύκειο η ώρα της γυμναστικής είναι η… χαρά του παιδιού και όχι μέρος ενός άρτιου εκπαιδευτικού συστήματος.
Τι συμβαίνει δίπλα
Αφορμή για αυτό το σχόλιο, μου έδωσε ένας πολύ καλός μου φίλος, ο Σέρβος Νέναντ Τρουμπέτας, ο οποίος είναι αθλητής της ομάδας χάντμπολ του ΠΑΟΚ. Ένα βράδυ, ο Νέναντ μου περιέγραψε το εκπαιδευτικό σύστημα της Σερβίας σε σχέση πάντα με τον αθλητισμό. Στις πρώτες τέσσερις τάξεις του δημοτικού υπάρχει το αθλητικό παιχνίδι, με μπάλα και με τρέξιμο τέσσερις φορές την εβδομάδα (τέσσερα 45λεπτα). Στην Δ’ δημοτικού και για ένα μήνα, τα παιδιά πηγαίνουν δύο φορές την εβδομάδα στο κολυμβητήριο με ευθύνη του δασκάλου τους για να μάθουν κολύμβηση.
Από την πέμπτη έως την όγδοη τάξη του δημοτικού τα παιδιά κάθε μήνα εκπαιδεύονται σε ένα σπορ και βαθμολογούνται πάνω σε αυτό. Διαδοχικά μαθαίνουν ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, χάντμπολ, γυμναστική, πινγκ πονγκ και αγωνίσματα του στίβου, με τέσσερις ώρες την εβδομάδα. Επίσης, υπάρχει η δυνατότητα πολυήμερων αθλητικών εκδρομών στα βουνά για την εκμάθηση του σκι.
Επιπλέον, μετά το πέρας του σχολικού ωραρίου, τα παιδιά που επιλέγονται σε αθλητικές ομάδες, έχουν προπονήσεις στις αθλητικές εγκαταστάσεις δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα. Όλα αυτά συμβαίνουν όχι μόνο στην πρωτεύουσα, στο Βελιγράδι, αλλά σε κάθε σχολείο της Σερβίας, επειδή έτσι είναι το εκπαιδευτικό τους σύστημα εδώ και εξήντα χρόνια. Όλα αυτά συμβαίνουν στο δημοτικό, μέσα από ένα σχολείο που ενθαρρύνει και βοηθά το παιδί να ασχοληθεί ενεργά με τον αθλητισμό.
Στο γυμνάσιο, ακόμη και στην τελευταία τάξη οι μαθητές διδάσκονται τη φυσική αγωγή 3-4 φορές την εβδομάδα και πάλι με εναλλαγές αθλημάτων. Ουσιαστικά, μέχρι τη μέρα που αποφοιτούν από το σχολείο τα παιδιά γυμνάζονται ουσιαστικά.
Επιστροφή
Δεν αγγίζουμε το θέμα των σχολικών πρωταθλημάτων, τις μεταγραφές μαθητών, την υποβάθμιση των αθλητικών σχολείων. Απλά θέτουμε το εξής ερώτημα: Για το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι στις πρώτες χώρες της Ευρώπης στην παιδική παχυσαρκία και με δεδομένη την έλλειψη αθλητικής παιδείας στη χώρα μας, το εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει ευθύνες;
