Οι Ιάπωνες κατάφεραν να μας κάνουν να ανατριχιάσουμε πολλές παραπάνω φορές από ό,τι περιμέναμε σε μία τελετή έναρξης σε ένα άδειο από κόσμο στάδιο.
Κατά τη γνώμη μου το να λέγαμε τι θα μπορούσε να έχουμε δει σήμερα αν δεν υπήρχε ποτέ η πανδημία δεν έχει και πολύ νόημα. Τα πράγματα είναι έτσι όπως είναι, οι Ολυμπιακοί Αγώνες αναβλήθηκαν για ένα χρόνο και όλη η υφήλιος πέρασε 17 πάρα πολύ δύσκολους μήνες από το Μάρτιο του 2020 που ξεκίνησε η πανδημία. Αυτό όμως ακριβώς το γεγονός θεωρώ ότι έδωσε μια τεράστια προστιθέμενη αξία στη φετινή τελετή και οι Ιάπωνες το αξιοποίησαν στο έπακρο.
Αντικειμενικά δε θα μπορούσε να ήταν η πιο φαντασμαγορική τελετή όλων, αφού το άδειο στάδιο και το σημαντικό ποσοστό απουσίας στους αθλητές δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο. Μπορεί όμως να θεωρηθεί μία από τις πιο συγκινητικές τελετές έναρξης που έχουν δει οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες, με περιεχόμενο και συναίσθημα εφάμιλλο με αυτό της Αθήνας του 2004, της καλύτερης όλων. Η αναβολή των Ολυμπιακών και η διατήρηση της ελπίδας για να συνεχιστεί η ζωή, και ο αθλητισμός, μετά την πανδημία, μεγάλωσαν το εύρος και την κλίμακα του περιεχομένου της τελετής των Ιαπώνων, η οποία δεν έμενε στα στενά όρια της παρουσίασης του πολιτισμού και της ιστορίας της χώρας και στις καινοτομίες στα τυπικά τμήματα όλων των τελετών, το άναμμα της φλόγας, τον όρκο, την παρέλαση.
Η σημειολογία για την αναβολή και την προσπάθεια των αθλητών να διατηρηθούν σε φόρμα για να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα μέσα σε καθεστώς απόλυτης αβεβαιότητας ήταν εμφανής στο πρώτο μισό του θεάματος με εντυπωσιακές χορογραφίες και συγκινητικά βίντεο αριστουργηματικά φτιαγμένα. Σε πολλά σημεία δε της τελετής ήταν ενταγμένοι εκπρόσωποι από όλα τα επαγγέλματα υγείας που είναι αυτό το διάστημα στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά της πανδημίας.
Από ένα σημείο και μετά σταμάτησα να μετράω πόσες φορές ανατρίχιασα από αυτό που ζήσαμε. Ως προς το θέαμα θα έλεγα ότι η φωτεινή σφαίρα στον ουρανό πάνω από το στάδιο με το σήμα των Αγώνων που μετατράπηκε σε υδρόγειο ήταν το highlight. Σχεδόν δάκρυσα με τα βίντεο που έπαιξαν στις οθόνες του σταδίου, ενώ άκρως συγκινητική στιγμή ήταν όπως πάντα η διαδρομή της φλόγας προς το βωμό. Η παρέλαση των εθνών μπορεί να μην άγγιξε το μεγαλείο άλλων διοργανώσεων και μπορεί το στάδιο να μην είχε την εικόνα της μεγάλης γιορτής, και μόνο όμως η παρουσία μερικών από τους αθλητές αλλά και η εκπροσώπηση όλων των χωρών στο Τόκιο είναι επιτυχία και θα πρέπει να εξυμνείται, τηρουμένων των αναλογιών.
Θεωρώ τον εαυτό μου απίστευτα τυχερό που ήμουν από τους ελάχιστους που είδαν από κοντά αυτή την ιστορική στιγμή, η οποία ελπίζω να είναι και η τελευταία αντίστοιχη στην Ολυμπιακή ιστορία. Ίσως ο ενθουσιασμός μου από την πρώτη μου παρουσία σε τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων να με κάνει υποκειμενικό, αλλά σήμερα εκατοντάδες παιδικά όνειρα έγιναν πραγματικότητα, μαζί και το δικό μου. Για αυτό το λόγο αλλά και για την διατήρηση της ελπίδας, ο παγκόσμιος αθλητισμός χρωστά στους Ιάπωνες ένα μεγάλο… arigato.
