Ολοένα και εντονότερα, ολοένα και συχνότερα γίνεται φανερό ότι η κρίση αρχών, ηθών και αξιών στην ελληνική κοινωνία έχει πλήξει και το χώρο του ελληνικού αθλητισμού, ειδικά των αθλητικών Ομοσπονδιών και βέβαια των ηγετών (;) των φορέων του επαγγελματικού αθλητισμού…
του Γιάννη Μαμουζέλου
Δημοσιογράφου – Συγγραφέα
Ο τρόπος με τον οποίο οδηγήθηκε η ΕΟΕ στην ανάδειξη του νέου προέδρου και Γενικού Γραμματέα είναι σαφής απόδειξη του προπεριγραφόμενου φαινομένου, αφού ποτέ στα χρονικά (απ’ όσο τουλάχιστον γνωρίζω ή θυμάμαι) δεν είχε συμβεί ανάλογη μεθοδευμένη αποχή, αφού πλέον στις μέρες μας όλα λειτουργούν παραταξιακά και παρασκηνιακά!
Είναι λογικό να υπάρχουν φιλοδοξίες και προθέσεις για την κατάληψη θέσεων στον κορυφαίο φορέα του αθλητισμού, είναι φυσιολογικό να υπάρχουν και τάσεις ή συμπάθειες προς ένα ή άλλο πρόσωπο… Και ήταν γνωστό από πολύ παλιά -έστω ανεπίπτρεπτο ή μη πραγματικά αναγκαίο – να υπάρχουν «κομψές παρεμβάσεις» των εκάστοτε κυβερνήσεων ή Κομμάτων και στην υπόδειξη των εκπροσώπων των Ομοσπονδιών για την ολομέλεια και στις εκεί …ισορροπίες.
Να φτάσουμε όμως στο σημείο ένα πρώην μέλος της ΔΟΕ (και πρώην πρόεδρος της ΕΟΕ) αντί να κρατήσει ουδέτερο ή έστω διαιτητικό-συμβιβαστικό ρόλο να επιδιώξει να αναβάλει την προβλεπόμενη από το νόμο σύγκληση της νέας ολομέλειας και την ολοκλήρωση των διαδικασιών είναι και πρωτοφανές και απαράδεκτο!
Εξ ίσου μειωτική για το κύρος της ΕΟΕ ήταν η προσχεδιασμένη αποχή των προσκείμενων στην μία «παράταξη» εκπροσώπων των ομοσπονδιών με σκοπό να ματαιώσουν τη διαδικασία ή έστω να αναζητήσουν «όπλο» να την αμφισβητήσουν (πιθανώς) στα δικαστήρια, δημιουργώντας συνάμα και εικόνα πλήρους σχίσματος!
Δυστυχώς και οι «νικητές», οι «φίλοι απ’ τα παλιά» Σπύρος Καπράλος και Μανόλης Κολυμπάδης αλλά και ο Ισίδωρος Κούβελος και όσοι συντάσσονται με εκείνον, αλλά και γενικά όλα τα μέλη της ολομέλειας για το νέο Ολυμπιακό κύκλο δεν θα βγουν ούτε ενισχυμένοι ούτε με υψηλότερα ποσοστά αποδοχής στον αθλητικό κόσμο και στην ελληνική κοινωνία γενικότερα! Ανεξάρτητα από το τι μπορεί να πιστεύουν εκείνοι ή η κυβέρνηση ή κάποιο κόμμα που θα ήθελε να έχει «δυνατότερο λόγο» στην ανώτατη -μη κυβερνητική και μη φανερά πολιτικά τοποθετημένη- αθλητική αρχή της χώρας…
Οσοι δεν βλέπουν πλέον τα δρώμενα με παρωπίδες φανατισμού ή χρωματιστά γυαλιά κομματικού προσανατολισμού αισθάνονται ότι οι προβεβλημένοι αυτοί αθλητικοί παράγοντες δεν επιδιώκουν τις θέσεις αυτές από αγάπη για τον αθλητισμό, ανιδιοτέλεια και ευγενές πνεύμα! Έχουν και πολλούς άλλους λόγους και κίνητρα, μεθοδεύουν πολλά με κάθε ευκαιρία, ασχέτως αν τακτικά μιλάνε για ήθος, έντιμο συναγωνισμό, υψηλές αξίες και αιώνιο πνεύμα που τους… καθοδηγεί και θέλουν να το μεταλαμπαδεύσουν σε άλλους…
Άλλωστε το γεγονός ότι σε τρείς τέσσερις περιπτώσεις υπήρξαν προσφυγές (με την κατεπείγουσα διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων) στη δικαιοσύνη για να κρίνει εκείνη, αν μια ομοσπονδία ή ποιο πρόσωπο εδικαιούτο να παρευρεθεί στη νέα ΕΟΕ, ήταν όχι μόνο εξωτερίκευση του «πολεμικού κλίματος» που είχε διαμορφωθεί αλλά και της κατάπτωσης του ελληνικού αθλητισμού σε επίπεδο παραγόντων!
Αν σε όλα τα παραπάνω συνυπολογίσουμε τι έγινε στις ΓΣ των ομοσπονδιών, τις μεθοδεύσεις και τη χειραγώγηση των ψηφοφοριών κ.α. αβίαστα οδηγούμαστε να σκεφθούμε ότι δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί κατώτεροι των περιστάσεων (για να χρησιμοποιήσω έναν ευγενή χαρακτηρισμό…) που θέλουν να ηγούνται στον αθλητισμό μας!
Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω κάποιες σκέψεις, που θα τις έκανε κι ένα 15χρονο παιδί… Ήτοι ότι:
– όλοι θέλουν να είναι με κάθε μέσο και τρόπο εκλεγμένοι στην ομοσπονδία τους ή να υποδειχθούν στην ΕΟΕ (με τη θέληση ή με πίεση στα μέλη των ΓΣ).
– όλοι θέλουν πάσει θυσία την καλύτερη θέση, δηλ. του προέδρου ή του γεν. γραμματέα ή του α΄αντιπροέδρου
– όλοι (σχήμα λόγου…) θέλουν να πάρουν και το χρίσμα για τη θέση της Ελλάδας στη ΔΟΕ!
Βλέπετε κανείς δεν θέλει μια συναινετική λύση, κανείς δεν αρκείται λ.χ. να υποδειχθεί μόνο στη ΔΟΕ και να είναι λ.χ. αντιπρόεδρος στην ΕΟΕ, κανείς δεν αρκείται να γίνει πρόεδρος στην ΕΟΕ αλλά να μην είναι και στη ΔΟΕ κ.ο.κ. για άλλα οφίτσια!
Δυστυχώς έτσι ήταν διαχρονικά τα πράγματα στην Ελλάδα… Κάποτε -έλεγαν- να διώξουμε το βασιλιά ή τη χούντα, αλλά είχαμε ολούθε πολλούς «βασιλιάδες» και «δικτατορίσκους» να διαφεντεύουν είτε τον τόπο και το λαό είτε τον αθλητισμό!
Την εποχή που εναγωνίως στην Ελλάδα αναζητούμε μεταρρυθμίσεις, αλλαγή νοοτροπίας, ανάπτυξη κ.λπ. ζούμε μια τεράστια οπισθοδρόμηση “ηθών και εθίμων” στην ΕΟΕ και στον αθλητισμό! Θλιβερή εικόνα…
ΥΓ Θα μπορούσα να πω και κάποια πράγματα για τα …τερτίπια των προσφυγών στη δικαιοσύνη, αλλά δεν θέλω να επιβαρύνω το ήδη …δηλητηριασμένο κλίμα, που σίγουρα θα ενοχλεί τους αγνούς και αμέτοχους φιλάθλους. Διερωτώμαι όμως αν μπορούμε να επαναλάβουμε σαν ύστατη ελπίδα επαναφοράς στην κανονικότητα (όπως όλοι εύχονται για τη χώρα) για τα μέλη της ΕΟΕ την κλασική ρήση «ο τρώσας και ιάσεται…».
Το Sportsfeed φιλοξενεί όλες τις επώνυμες απόψεις των ανθρώπων του αθλητισμού, οι οποίες απηχούν αποκλειστικά και μόνο τις θέσεις των αρθρογράφων και σε καμία περίπτωση δεν υιοθετούνται από την ιστοσελίδα μας.
