Ω Θεέ μου! Τι αναστάτωση! Διαταράσσεται η ηρεμία μου! Μια ευτυχισμένη ζωή έχει να κάνει με την γαλήνη του νου, έγραφε ο Κικέρων, ο σπουδαίος Ρωμαίος ρήτωρ και πολιτικός και είμαι αποφασισμένος σε ότι με αφορά, να μην αφήσω κανέναν να την επηρεάσει!
του Θοδωρή Σαλαντή
Και πως θα γίνει αυτό όταν όσοι, οι περισσότεροι που συναναστρέφεσαι είναι σε σύγχυση; Μπορεί, είναι δυνατόν να πλέεις εσυ σε γαλήνια νερά και δίπλα σου να έχει φουρτούνα; Μήπως η ευτυχία για όλους εμάς τους θνητούς περιορίζεται σε στιγμές;
Βάζω τα ερωτήματα και καταθέτω προσωπικούς στοχασμούς μήπως και βρούμε όλοι μαζί τις απαντήσεις. Πάντα πίστευα ότι ο κόσμος του στίβου διακατέχεται από ιδανικά υψηλά! Ως λάτρης του αρχαιοελληνικού πολιτισμού πιστεύω ότι παράλληλα με την καλλιέργεια του σώματος ανυψώνεται και το πνεύμα. Η κατάρριψη ενός ρεκόρ προϋποθέτει άλλωστε ψυχική και διανοητική υπέρβαση!
Θεωρώ δεδομένο λοιπόν ότι όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τον κλασικό αθλητισμό εχουμε μια έμφυτη ευγένεια! Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στα μικρά να δηλητηριάζουν τους στόχους αλλα να καταδικάζουμε τους σκοπούς που μετέρχονται για την υλοποίηση τους!
Ω Θεέ μου! Τι με έπιασε και ξανασχολούμαι με τον στίβο; Η θέση του θεατή , ψηλά στο στάδιο δεν είναι χίλιες φορές προτιμότερη από εκείνη του περιπατητή στον λαβύρινθο των συμφερόντων που έχουν σχεδιάσει οι σύγχρονοι Μινώταυροι. Αναμένοντας να καταβροχθίσουν οποιοδήποτε επιχειρήσει βρει την έξοδο…
Η αναζητηση του δικού μας Θησεα είναι διαρκής! Ο απροποσανατολισμός στους πολύδαίδαλους διαδρόμους έχει ήδη κρατήσει χρόνια. Η λύτρωση από την δικτατορία των μετρίων αχνοφαίνεται. Η οικογένεια του ΣΕΓΑΣ, της ιστορικής αυτής ομοσπονδίας που αναγέννησε τον ελληνικό αθλητισμό στο σύνολο του, θα βρει τον δρόμο της καταξίωσης μέσα από φωτισμένη ηγεσία!
Μα γράφεις όλα αυτά για μια αθλητική ομοσπονδία, θα μου πει κάποιος. Μήπως έχεις ψευδαισθήσεις για το ειδικό βάρος του αθλητισμού στην σύγχρονη εποχή; Εδώ όλοι μιλάνε για δουλειές, έγινε Ολυμπιακό άθλημα το τσίρλιντιγκ… Χορηγοί και εταιρείες δείχνουν το δρόμο!
Όλα δεκτά! Πρώτος εγώ επιθυμώ την ενίσχυση του στίβου και ξερω ότι οι εταιρείες που επενδύουν σε αυτόν έχουν στελέχη ανώτερης πνευματικής επιφάνειας και μόνο γιατί αυτό επιλέγουν. Μην ξεφεύγω όμως , θα τα πούμε και αυτά σε επόμενα σημειώματα. Φανταστείτε λοιπόν όλοι μας, όσοι τέλος πάντων μπορούμε, να προτάξουμε την Σοφία που χρόνια αναζητούσαμε να αποκτήσουμε, ως οδηγό σε αυτό το λαβύρινθο.
Ξεκινάμε τη διαδρομή προς την έξοδο λοιπόν! Μόνο που φοβάμαι ότι ο Μινώταυρος δεν περιμένει πλέον στην πόρτα αλλα τριγυρίζει κάπου δίπλα μας στους διαδρόμους… Θα τα καταφέρουμε; Άγνωστο; Αλλα η επιθυμία και η πίστη που την συντροφεύει εκτιμώ θα νικήσουν.
Κουράστηκα! Θέλω να πιω ένα καφέ και αμέσως μετά τα περπατήσω στο κέντρο της μαγικής Αθήνας μας. Να χαθώ στον δικό μου λαβύρινθο της απομόνωσης που μόνο στο πληθος, στην πολυκοσμία ανακαλύπτεις. Τόσοι πολλοί , τόσο μόνος…
Φυσικά το ποιος είναι ο Μινώταυρος και ποιοι οι σύγχρονοι Δαίδαλοι, οι αρχιτέκτονες του στιβικου λαβυρίνθου σε επόμενο σημείωμα… Συμβουλή! Μην βλέπεται παντού φαντάσματα! Καλη σας μέρα!
