Πάει λοιπόν κι αυτό το φάιναλ 4 του κυπέλλου γυναικών με την κούπα να καταλήγει στον ίδιο προορισμό που έχει τα τελευταία 7 χρόνια: Τον Πειραιά και τα γραφεία του ερασιτέχνη Ολυμπιακού.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Φυσικά το ότι ο Ολυμπιακός προσέθεσε ακόμη μια κούπα στη συλλογή του δεν προκάλεσε καμία έκπληξη καθώς αυτός ήταν το φαβορί και το έδειξε, με τον Πανναξιακό να στέκεται εξαιρετικά στον τελικό, αλλά να πληρώνει την κούραση του ημιτελικού (πέντε σετ με το Μαρκόπουλο) και την έλλειψη αξιόπιστων εναλλακτικών λύσεων.
Με μοναδική εξαίρεση το ένα σχεδόν που έπαιξε η Σεφεριάδου αντί της Δρακουλίδου και τα σερβίς που έμπαινε να κάνει η Ξαγοραράκη η Νάξος έπαιξε 9 σετ σε 24 ώρες με την ίδια επτάδα (και τους 200 εκπληκτικούς οπαδούς της που κέρδισαν τη μάχη της εξέδρας και μακάρι να ήταν όλοι οι αγώνες έτσι, χωρίς βωμολοχίες και μόνο τραγούδι).
Για τη Νάξο αυτός ο τελικός ήταν η πρώτη της μεγάλη ευκαιρία για να πάρει έναν τίτλο, γιατί αυτό τον Ολυμπιακό σε ένα μόνο αγώνα μπορείς να τον κερδίσεις, αλλά σε σειρά αγώνων (ημιτελικοί, τελικοί play offs πρωταθλήματος όχι).
Είναι τέτοια η διαφορά που έχει ο Ολυμπιακός από τις υπόλοιπες ομάδες που μόνο αν βρεθεί σε παρατεταμένο ντεφορμάρισμα θα κινδυνεύσει, αλλά ακόμη κι αν συμβεί αυτό υπάρχει ο παράγοντας που λέγεται βάθος πάγκου.
Στον τελικό, όταν ο Πανναξιακός στο τρίτο σετ έκανε το 7-9, 10-9, ο Κοβάτσεβιτς έριξε στο ματς την Τσίμα αντί της Μαλασάι με το σκορ να πηγαίνει στο 11-15 με τα σερβίς της Τσίμα. Κι όταν το 16-20 έγινε 20-20 η Μαλασάι επανήλθε και παρόλο που πλέον η μπάλα έκαιγε η Λευκορωσίδα ακραία τελείωσε την επόμενη επίθεση (με καταπληκτική επίθεση στην ευθεία) και ο τελικός έγινε ιστορία…
Η παρουσία της Χίπε (η οποία πλέον έχει ενσωματωθεί πλήρως και η Χριστοδούλου τις δίνει τις μπάλες που πρέπει χωρίς να υπερφορτώνεται) είναι το τεράστιο συν του Ολυμπιακού που του επιτρέπει να μεγαλώνει τη διαφορά από τους υπόλοιπους, με τον Παναθηναϊκό να απογοητεύει (έχοντας ως χειρότερη παίκτρια την Καναδή Ρίτσι που είναι και η πιο ακριβοπληρωμένη).
Μαζί με τη Νάξο φυσικά κέρδισε τις εντυπώσεις (εντός και εκτός γηπέδου) το Μαρκόπουλο που πήγε τον ημιτελικό στα πέντε σετ έχοντας στη μισή του επτάδα νεάνιδες και στις κερκίδες εκατοντάδες παιδιά. Γενικά το διήμερο στη Γλυφάδα ήταν εξαιρετικό, χωρίς να συμβεί το παραμικρό (οι μάχες μακριά από το γήπεδο δεν είναι ευθύνη του βόλεϊ) και μακάρι να γίνει το ίδιο και στο Αλεξάνδρειο σε δύο εβδομάδες.
ΥΓ: Αλήθεια ο Μπράνκο Κοβάτσεβιτς δεν θα μπορούσε να είναι υποψήφιος για τον πάγκο της Εθνικής γυναικών; Ο Σέρβος είναι εδώ και χρόνια συνεργάτης του Τέρζιτς στην εθνική Σερβίας, πέρσι έφτασε στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων, συμπληρώνει δύο χρόνια στην Ελλάδα κι ο Ολυμπιακός είναι η βάση της Εθνικής γυναικών…
Εντός των επόμενων ημερών πάντως αναμένεται να προκύψουν εξελίξεις για τους πάγκους και των δυο αντιπροσωπευτικών μας συγκροτημάτων.
