Από τα τέλη Μαΐου του 2014 και την σφαλιάρα του αποκλεισμού από τα τελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (διεξάγεται στα μέσα Οκτωβρίου σε Βουλγαρία και Ιταλία), έχουν περάσει 14 μήνες. Κι όμως μέσα σ’ αυτό το διάστημα η Εθνική ανδρών του βόλεϊ όχι μόνο μπόρεσε να σηκώσει κεφάλι, αλλά δείχνει ότι έχει μπει για τα καλά στο δρόμο που θα μας οδηγήσει εκεί όπου βρισκόμασταν την προηγούμενη δεκαετία.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Μπορεί η γαλανόλευκη να μην τα κατάφερε να προκριθεί στο φάιναλ 4 του World League χάνοντας δύο φορές στις λεπτομέρειες από την Κίνα, ωστόσο το τελευταίο δίμηνο σε 12 επίσημους αγώνες σε παγκόσμο και ευρωπαϊκό λιγκ μετράμε 10 νίκες επί ομάδων που τα προηγούμενα χρόνια μας είχαν… πελάτες. «Η πρόοδος έρχεται μόνο όταν παίζεις στο μεγάλο γήπεδο και εννοώ τα μεγάλα παιχνίδια, όχι από την προπόνηση και την υπέρ-προπόνηση κάτι που αποτελεί έναν ελληνικό μύθο. Αν δεν είσαι εκεί δεν προοδεύεις», είχε πει ο Σωτήρης Δρίκος στην συνέντευξη Τύπου πριν από τους αγώνες με την Ρουμανία στην πρεμιέρα των υποχρεώσεων της Εθνικής στο ευρωπαϊκό για να δικαιωθεί και με το παραπάνω.
Παρά τα δεδομένα που προβλήματα που υπάρχουν (η Εθνική δεν είναι κάποιο απομονωμένο κομμάτι από την ελληνική κοινωνία), παρά τα προβλήματα που προκύπτουν και το αναγκαστικό ροτέιτιον η Εθνική με τις 6 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, δείχνει ότι έχει μετατραπεί σιγά, σιγά σε ομάδα. Κι η ομάδα καταφέρνει όταν βγει ένας κρίκος από την αλυσίδα, να αναπληρώσει γρήγορα το κενό και να λειτουργήσει άμεσα χωρίς… αναταράξεις.
Σίγουρα δεν ήταν πολλοί αυτοί που πίστευαν ότι χωρίς τον Τζούριτς θα μπορούσε η ομάδα μας να κάνει μια τέτοια εκκίνηση στη φετινή διοργάνωση. Μόνο που αυτό ακριβώς ήταν ο στόχος.
«Μετά το World League η ομάδα έδειξε ότι έκανε βήματα προόδου. Στόχος είναι να διατηρήσουμε αυτή την πρόοδο, πράγμα που δεν είναι εύκολο, δεν είναι απλό, αλλά το μεγάλο κίνητρο είναι να πιστοποιήσουμε ότι η ομάδα εξαρτάται όλο και λιγότερο από τις μεγάλες παρουσίες και ότι κάνει σημαντικά βήματα για να γίνει ομάδα και μεγαλώνει τη δεξαμενή των ικανών αθλητών της», είχε πει στην ίδια συνέντευξη Τύπου ο Σωτήρης Δρίκος κι αυτό ίσως αποτελεί την μεγαλύτερη δικαίωση για τον ίδιο.
Κι όπως πολλές φορές έχει ευχαριστήσει δημόσια τους παίκτες του για την προσπάθεια που κάνουν (όχι μόνο φέτος) και την oμοσπονδία που έβαλε την ομάδα στις μεγάλες διοργανώσεις, η αλήθεια είναι ότι κι ο ίδιος κι οι συνεργάτες του αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο για την εικόνα που βγάζει προς τα έξω η ομάδα.
Κι αν όλα πάνε καλά το διήμερο 30, 31 Ιουλίου στην Λαμία και πετύχουμε τις δύο νίκες που θέλουμε κόντρα στην Λευκορωσία για να εξασφαλίσουμε και μαθηματικά την πρόκριση μας στο φάιναλ 4 του ευρωπαϊκού τότε σίγουρα θα μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος και εκ του αποτελέσματος.
ΥΓ Για τους παίκτες που απαρτίζουν την Εθνική τα έχουμε γράψει πολλές φορές. Γουστάρουνε αυτό που κάνουνε, γουστάρουνε που είναι στην ομάδα και το βγάζουν κάθε μέρα μέσα στο γήπεδο, όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί ο Μενέλαος Κοκκινάκης στις 9 Ιουλίου όταν έλεγε: «σας εγγυώμαι ως αρχηγός ότι σίγουρα θα γίνει η προσπάθεια από εμάς να είμαστε ανταγωνιστικοί και να φέρουμε όσο περισσότερες νίκες γίνεται».
