Παρακολουθόντας τα τελευταία χρόνια τα αποτελέσματα των πανελληνίων πρωταθλημάτων των μικρών αγωνιστικών κατηγοριών και ειδικότερα των Ε-Ν βλέπουμε, στη κατάταξη των οκτώ πρώτων αθλητών-αθλητριών, ότι σε πολλά αγωνίσματα, η παρουσία των κορασίδων είναι, σε αριθμό, μεγαλύτερη από τις νεάνιδες…
του Πλούταρχου Σαρασλανίδη
τ. Αναπληρωτής καθηγητής
προπονητικής κλασικού αθλητισμού
Ειδικότερα στα αγωνίσματα ταχύτητας όπου μεγιστοποιείται ο αναερόβιος γαλακτικός μηχανισμός (400μ. – 400μ. εμπ.) τα ποσοστά είναι 70-30%! Και επίσης στο σύνολο των αγωνισμάτων το ποσοστό των κορασίδων είναι πάνω από το 50%. Μάλιστα έχει συμβεί σε πανελλήνιο Π-Κ ορισμένες παγκορασίδες να έχουν κερδίσει την 1η θέση από τις κορασίδες, οι οποίες, με την σειρά τους, είχαν κερδίσει τις νεάνιδες..
Η τάση αυτή υπάρχει και στα αγόρια αλλά είναι είναι μικρότερη στους παίδες σε σχέση με τους εφήβους (35%)..
Τα παραπάνω δεδομένα έχουν την εξήγηση τους, με βάση βιολογικές, προπονητικές και κοινωνικές αιτίες.
Αρχικά θα ήθελα να τονίσω την ουσιαστική βιολογική επίδραση που, μετά τα 17-18 χρόνια της ζωής των κοριτσιών, ολοκληρώνεται η ανάπτυξη τους. Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί την αύξηση του ποσοστού σωματικού λίπους, εξ αιτίας ορμονικών λόγων, που συνεπάγεται στην αύξηση του σωματικού βάρους και την οριστικοποίηση της σωματοδομής. Αυτή η βιολογική εξέλιξη έχει, αρχικά, αρνητική επίπτωση στις ικανότητες απόδοσης και προκαλεί ψυχική αβεβαιότητα στα νέα κορίτσια.
Επιπλέον το γεγονός ότι οι νέοι αθλητές εισέρχονται στον αγωνιστικό αθλητισμό νωρίτερα και εξειδικεύονται σε συγκεκριμένα αγωνίσματα νωρίτερα, δείχνει την προπονητική επίδραση στην γρήγορη απόδοση. Δυστυχώς πολλοί προπονητές δεν εφαρμόζουν τις προπονητικές αρχές της σταδιακής εξειδίκευσης και την ανάπτυξη των προαπαιτουμένων ικανοτήτων, πριν από τις ειδικές ικανότητες κάθε αγωνίσματος. Ακόμη η μη εφαρμογή του σωστού μακροχρόνιου σχεδιασμού προπόνησης, οδηγεί, στα επόμενα χρόνια, σε σοβαρούς και επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς..
Και φθάνουμε στους κοινωνικούς λόγους, όπου τα νέα κορίτσια, αντιμετωπίζουν την κοινωνική τους ένταξη με άλλη αφετηρία.. Αρχικά, λόγω του εκπαιδευτικού μας συστήματος, θα ανακόψουν την προπονητική τους πορεία από τα 17-18 χρόνια, για να πετύχουν την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο. Και αν πετύχουν το στόχο τους πολλά παιδιά σταματάνε αθλητισμό γιατί είχαν μάθει, από γονείς-προπονητές, ότι αυτός ο στόχος είναι αυτοσκοπός. Πιθανόν να αλλάζουν και τα ενδιαφέροντα τους..
Επιπλέον το γεγονός ότι, αρχικά, δεν μπορούν να πετύχουν τις ίδιες επιδόσεις και ότι δεν έχουν, σε πολλές περιπτώσεις, την υπομονή και την ανάλογη ενημέρωση-στήριξη οδηγούν σταδιακά στην απογοήτευση και στην εγκατάληψη των ονείρων και των στόχων που είχαν θέσει τα προηγούμενα χρόνια..
Για την μείωση του προβλήματος ευθύνη έχουν πολλοί.. Από τους γονείς των παιδιών, τους προπονητές, τα σωματεία και φυσικά την ομοσπονδία…
Σχετικά άρθρα με τις προτάσεις μου έχω καταθέσει μέσω του Sportsfeed με τίτλους:
Η νέα γενιά των αθλητών είναι εδώ και ο ΣΕΓΑΣ πρέπει να τους στηρίξει
Τα παιδιά «θαύματα» και η σωστή διαχείριση τους
Αθλητισμός μετά τα 18 χρόνια της ζωής του αθλητή
